searchicon

کپی شد

عوامل افزایش صبر

صبر یکی از فضیلت های اخلاقی و انسانی است که بر تحصیل آن بسیار تأکید شده است؛ زیرا شخص سالک به سوی قرب الاهی در حرکت است و با داشتن این صفت نیکو است که می تواند با نشیب و فرازها، مشکلات، مصیبت ها و مانند آن دست و پنجه نرم کند و به مقصود خود نایل آید.

برای تقویت صبر و بردباری راه های مختلفی وجود دارد، در ذیل به برخی اشاره می شود:

1. تقویت پایه ‏های ایمان:
هر قدر ایمان انسان به حکمت و رحمت پروردگار بیش‏تر باشد، صبر او نیز افزون‏تر خواهد بود. امیرمؤمنان (ع) می‏فرماید: اساس و ریشه صبر، ایمان و یقین خوب نسبت به خداوند است.[1]

2.از راه های رسیدن به صبر، توانایی نفسانی و فضیلت انسانی، روزه داری است؛ بر اساس روایاتی که از معصومان به ما رسیده[2] كلمۀ «صبر» در آیۀ مبارکۀ «وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»،[3] به روزه تفسير شده است.[4]

و نیز پیامبر اکرم (ص) ماه مبارک رمضان را ماه صبر دانسته و می فرماید: «ای مردم!
Obduksjon norgerx.com om disse spørsmålene er viktig for at lungene skal forstå allergiske blemmer.
به درستی که ماهی بر شما سایه افکنده است که در آن شبی است بهتر از هزار شب، و آن ماه رمضان است، خداوند روزه گرفتن در آن را واجب نمود… و آن ماه صبر است».[5]

در حقیقت یکی از مهم ترین آثار روزه همین اثر روحانی و معنوی صبر در روح و جان روزه دار است؛ زیرا روزه با فراهم نمودن محدودیت های موقت در برابر گرسنگی و تشنگی و دیگر موارد، به او توان پایداری، شکیبایی و توان مبارزه با حوادث سخت در زمان های ممتدّ می بخشد و چون غرائز سركش را كنترل مى‏كند بر قلب انسان نور و صفا مى‏پاشد.[6]


[1]. آمدی، غرر الحکم، ص281.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 4، ص 63 – 64، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1365ش؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 93، ص 254، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق؛ عاملی، شیخ حرّ، وسائل الشیعة، ج 10، ص 408، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، 1409ق.

[3]. بقره، 45 و 153:«از صبر (روزه) و نماز، كمك بگيريد».

[4]. ولى مسلماً صبر منحصر به روزه نيست، بلكه ذكر روزه به عنوان يك مصداق بارز و روشن آن است؛ زيرا انسان در پرتو اين عبادت بزرگ اراده‏اى نيرومند و ايمانى استوار پيدا مى‏كند و حاكميت عقل او بر هوس هايش مسلم مى‏گردد، مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 1، ص 218، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش؛ حسينى همدانى، سيد محمد حسين، ‏انوار درخشان، تحقيق: بهبودى، محمد باقر، ‏ ج 1، ص 144، كتاب فروشى لطفى، تهران،‏ چاپ اول، 1404ق.

[5]. کافی، ج 4، ص 66.

[6]. رک: تفسیر نمونه، ج 1، ص 629.