کپی شد

عوامل افزایش صبر

صبر یکی از فضیلت های اخلاقی و انسانی است که بر تحصیل آن بسیار تأکید شده است؛ زیرا شخص سالک به سوی قرب الاهی در حرکت است و با داشتن این صفت نیکو است که می تواند با نشیب و فرازها، مشکلات، مصیبت ها و مانند آن دست و پنجه نرم کند و به مقصود خود نایل آید.

برای تقویت صبر و بردباری راه های مختلفی وجود دارد، در ذیل به برخی اشاره می شود:

1. تقویت پایه ‏های ایمان:
هر قدر ایمان انسان به حکمت و رحمت پروردگار بیش‏تر باشد، صبر او نیز افزون‏تر خواهد بود. امیرمؤمنان (ع) می‏فرماید: اساس و ریشه صبر، ایمان و یقین خوب نسبت به خداوند است.[1]

2.از راه های رسیدن به صبر، توانایی نفسانی و فضیلت انسانی، روزه داری است؛ بر اساس روایاتی که از معصومان به ما رسیده[2] كلمۀ «صبر» در آیۀ مبارکۀ «وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»،[3] به روزه تفسير شده است.[4]

و نیز پیامبر اکرم (ص) ماه مبارک رمضان را ماه صبر دانسته و می فرماید: «ای مردم! به درستی که ماهی بر شما سایه افکنده است که در آن شبی است بهتر از هزار شب، و آن ماه رمضان است، خداوند روزه گرفتن در آن را واجب نمود… و آن ماه صبر است».[5]

در حقیقت یکی از مهم ترین آثار روزه همین اثر روحانی و معنوی صبر در روح و جان روزه دار است؛ زیرا روزه با فراهم نمودن محدودیت های موقت در برابر گرسنگی و تشنگی و دیگر موارد، به او توان پایداری، شکیبایی و توان مبارزه با حوادث سخت در زمان های ممتدّ می بخشد و چون غرائز سركش را كنترل مى‏كند بر قلب انسان نور و صفا مى‏پاشد.[6]



[1]. آمدی، غرر الحکم، ص281.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 4، ص 63 – 64، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1365ش؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 93، ص 254، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق؛ عاملی، شیخ حرّ، وسائل الشیعة، ج 10، ص 408، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، 1409ق.

[3]. بقره، 45 و 153:«از صبر (روزه) و نماز، كمك بگيريد».

[4]. ولى مسلماً صبر منحصر به روزه نيست، بلكه ذكر روزه به عنوان يك مصداق بارز و روشن آن است؛ زيرا انسان در پرتو اين عبادت بزرگ اراده‏اى نيرومند و ايمانى استوار پيدا مى‏كند و حاكميت عقل او بر هوس هايش مسلم مى‏گردد، مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 1، ص 218، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش؛ حسينى همدانى، سيد محمد حسين، ‏انوار درخشان، تحقيق: بهبودى، محمد باقر، ‏ ج 1، ص 144، كتاب فروشى لطفى، تهران،‏ چاپ اول، 1404ق.

[5]. کافی، ج 4، ص 66.

[6]. رک: تفسیر نمونه، ج 1، ص 629.