کپی شد
علم اهل بیت (علیهم السلام)
در بینش اسلامى، با توجه به مسؤولیت هاى مهمّى که اهل بیت (ع)، در نظام هستى و جامعه اسلامى عهدهدار هستند و مردم هم ملزم به تبعیت کامل و پیروى بى چون و چرا از آنها هستند؛ اقتضاى طبیعى چنین حقیقتى آن است که آنان در تمام زمینهها اعم از امور دینى و دنیوى و کلى و جزئى و همین طور آن چه مربوط به هدایت مردم است، علم و اطلاع کاملى داشته باشند، حتى براین اساس شیعه معتقد است: اولاً امام باید اعلم اشخاص باشد. ثانیاً علم او همانند علم پیامبر (ص)، حضورى، موهبتى و عام و فراگیر باشد؛ لذا در بخشى از روایات وقتى به توصیف علم امام پرداخته مىشود از کم و کیف آن با تعابیرى چون علم به “ما کان و ما یکون و ما هو کائن” یاد مىشود؛[1] به عنوان مثال در اصول کافى مرحوم کلینى بابى را تحت عنوان “ان الائمه یعلمون علم ما کان و ما یکون و انه لا یخفى علیهم شیء” ارائه نموده است و یا مرحوم علامه مجلسى حدود 22 روایت در جلد بیست و شش بحار[2] نقل کرده است که بر اساس مفاد آنها امام نسبت به همه آنچه در آسمان و زمین و بهشت و جهنم تا قیامت واقع مىشود عالم است و چیزى نیست که ائمه (ع)، نسبت به آن علم نداشته باشند.
حضرت صادق (ع) فرمود: «به خدا قسم به ما علم گذشتگان و آیندگان داده شده است. مردى از اصحاب امام عرض کرد فدایت شوم آیا شما از غیب اطلاع دارید؟ فرمود: واى بر تو، من نطفههایى که در صلب مردان و رحم زنان هست می دانم. سینههاى خود را گسترش دهید و بینا باشید و بر دل بسپارید. ما حجت خداى تعالى میان مردم هستیم و نمی تواند این معنا را تحمل نماید مگر، سینه هر مؤمن قوى که ، با اجازه خدا نیرویش به اندازه نیروى کوه هاى تهامه باشد. سوگند به خدا اگر بخواهم بشمارم سنگریزهاى که بر روى آن کوه ها است می شمارم. ریگ ها در هر روز و شب به وجود مىآیند مثل زاد و ولد مردم. به خدا قسم شما بعد از من با یک دیگر به دشمنى می پردازید تا آن جا که به جان یک دیگر مى افتید». [3]
از امام زمان، (عج)، روایتى وارد شده است که می فرماید: «لا یعزب عنا شیء من اخبارکم»[4]؛ هیچ یک از اخبار شما از دید ما پنهان نمىماند و ما بر همه امور شما اطلاع پیدا مىکنیم. بر اساس این روایت کمترین جایى براى شک در احاطه علم امام زمان (ع) باقى نمىماند.
از دقّت در مضمون این دسته از روایات به خوبى معلوم مىشود که اهل بیت و ائمه اطهار (ع)، به اذن الاهی از همه امور باخبر، و به همۀ عوالم و موجودات احاطه و اشراف دارند. [5]
[1]. مظفر، محمدحسین، علم الامام ،ج 3 ،ص 17؛ مظفر، محمدحسین، امام شناسی ، ج 42 ،ص 11، درس 65 – 67 . المکتبه الشامله.تکمیل شود.
[2]. مجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج 26، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، 1404ق.
[3]. بحار الأنوار، ج 26، ص 28؛ ابن شهرآشوب، المناقب، صَفْوَانُ بْنُ يَحْيَى عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ وَ اللَّهِ لَقَدْ أُعْطِينَا عِلْمَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَ عِنْدَكُمْ عِلْمُ الْغَيْبِ فَقَالَ لَهُ وَيْحَكَ إِنِّي لَأَعْلَمُ مَا فِي أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ النِّسَاءِ وَيْحَكُمْ وَسِّعُوا صُدُورَكُمْ وَ لْتُبْصِرْ أَعْيُنُكُمْ وَ لْتَعِ قُلُوبُكُمْ فَنَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ تَعَالَى فِي خَلْقِهِ وَ لَنْ يَسَعَ ذَلِكَ إِلَّا صَدْرُ كُلِّ مُؤْمِنٍ قَوِيٍّ قُوَّتُهُ كَقُوَّةِ جِبَالِ تِهَامَةَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهِ لَوْ أَرَدْتُ أَنْ أُحْصِيَ لَكُمْ كُلَّ حَصَاةٍ عَلَيْهَا لَأَخْبَرْتُكُمْ وَ مَا مِنْ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ إِلَّا وَ الْحَصَى تَلِدُ إِيلَاداً كَمَا يَلِدُ هَذَا الْخَلْقُ وَ اللَّهِ لَتَتَبَاغَضُونَ بَعْدِي حَتَّى يَأْكُلَ بَعْضُكُمْ بَعْضا.»
[4]. بحارالانوار، ج53، ص 175.
[5]. برای آگاهی بیشتر درباره علم امامان مراجعه شود به: علم اولیای خدا، 189 (سایت اسلام کوئست: 953)؛ علم غیب ائمه(ع)، 2775 (سایت اسلام کوئست: 3259).