علل پیدایش جریان احمد الحسن

یکی از شگردهای استعمار غربی برای ایجاد سلطه نظامی و سیاسی بر کشورهای اسلامی در راستای استحاله فرهنگی و تفرقه دینی، تأسیس فرقه ها و جریانات مذهبی است.

تأسیس مذهب قادیانی در پاکستان و بهائیت در ایران نمونه هایی از این فرقه ها و جریانات است.

فعالیت این فرقه ها در ایران و عراق (خصوصا بعد از سقوط صدام) با حمایت کانون های استعماری همواره رشد فزاینده ای را به همراه داشته است .

جریان احمد الحسن، با ادعای وصایت، فرزند و فرستاده امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) بودن، در اواخر سال‌های حاکمیت صدام بروز کرد.

وی با کمک برخی از باقیمانده‌های رژیم بعث، تشکیلات وسیعی را در مناطقی همچون نجف، کربلا، ناصریه و بصره به راه انداخت.[1]

مدعیان جریان یمانی در حد و شاخصه یک فرقه نیستند، بلکه فعالیت جریان یمانی با پیشتازی احمد اسماعیل بازگشت تاریخی به حدود 180 سال پیش است که در یک حرکت استعماری جریان‌هایی مانند بابیه، ازلیه، قادیانیه و بهائیت شکل گرفت.

اگر امروز می‌بینیم که توجه فرقه‌سازان به جریان یمانی به سرکردگی احمدالحسن زیاد شده، دلایل سیاسی و استعماری دارد.

[1] . برگرفته از سایت المهدیون.