علت نامگذاری به توابین

بعضی گفته‌اند آن‌ها که اسم خود را توّابین گذاشته و قیام نموده‌اند، این اسم را از این آیه شریفه گرفته‌اند که خداوند بعد از پرستش گوساله به وسیله بنی اسرائیل به آن‌ها فرمود:  فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.[1]

چون خداوند به قوم موسی دستور داده بود که به سبب پرستش گوساله سامری شمشیر به دست گرفته، یکدیگر را (گناهکاران را) بکشند، تا توبه آنها قبول شود، این گروه نیز که در یاری کردن امام حسین (علیه السلام) کوتاهی کردند و نتوانستند در رکاب حضرت جهاد کنند، معتقد بودند در صورتی توبه آن‌ها پذیرفته خواهد شد که برای هدف و انتقام خون او، با دشمنانش جنگیده، در این راه به شهادت برسند.[2]

[1]. «و (یاد کنید) آن‌گاه را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! بی‌گمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید، این کار نزد آفریدگارتان برای شما بهتر است. آن‌گاه، خداوند از شما در گذشت که او توبه‌پذیر بخشاینده است» سوره بقره، آیه ۵۴.

[2]. برای اطلاع بیشتر از قیام توّابین، به بحارالأنوار علامه مجلسی، ج ۴۵، ص ۳۵۸ مراجعه شود؛ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص 389؛ امامت پدیا.