عقیقه کردن برای نوزاد

یکی از آداب پس از تولد نوزاد که در اسلام نسبت به آن تأکید فراوانی شده؛ عقیقه کردن برای نوزاد در روز هفتم ولادت است.

رسول خدا (ص) برای دو فرزندشان امام حسن و امام حسین (ع) در روز هفتم ولادتشان عقیقه کردند؛ همچنین حضرت فاطمه (ع) هم برای آن دو نوزاد عقیقه کردند و به قابله، یک ران گوسفند و یک دینار عطا فرمودند.

امام صادق (ع) فرمودند: “سلامتی هر نوزاد در گرو عقیقه است. هر کس که ثروتمند است عقیقه کند و هر کس فقیر است، هر وقت برایش مقدور شد عقیقه کند و اگر نتوانست، بالاخره حیوانی بکشد.

از امام صادق (ع) نقل شده است که، عقیقه کردن برای پسر و دختر مساوی است.[1] و در روایت دیگری آمده است که: اگر فرزند پسر بود، يک قوچ براى او عقيقه كنند، و اگر دختر بود يک ميش و اين عقيقه نمودن مستحبّ مؤكّد است و حتّى صدقه دادن به پول، جايگزين آن نمى‏شود و يک چهارم عقيقه را به ماما بدهند.[2]

در مورد این که زمان عقیقه کردن چند روز بعد ولادت نوزاد است، در حدیثی از امام صادق (ع) سؤال شده است که چه وقت باید برای نوزاد عقیقه کرد؟ ایشان در جواب فرموده اند: در روز هفتم ولادت، برایش عقیقه شود و … .[3]

مستحب است گوشت عقيقه را پخته و مردم را به خوردن آن دعوت كنند، و هر چه تعداد آنان بيشتر باشد بهتر است، اگر غذا پختن ممكن نبود جايز است گوشت را بر فقرا تقسيم نمايند، و مواظب باشند استخوان های عقیقه شكسته نشود، بلكه آنها را از يک ديگر جدا كنند. پدر و مادر نيز نبايد از عقيقه بخورند.[4]

در روز هفتم سر نوزاد را تراشيده و هم وزن آن طلا يا نقره صدقه داده شود و اين صدقه با عقيقه در يک محل باشد. اگر از روز هفتم گذشت تراشيدن سر لازم نيست.

هنگام ذبح عقيقه اين دعا را بخواند:

«بسم اللَّه و الحمد للَّه و اللَّه أكبر إيمانا باللَّه و ثناء على رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله، اللّهمّ اخسأ عنّا الشّيطان الرّجيم و الحمد للَّه ربّ العالمين».[5]