عقاید و مبانی نظری فرقه شیطان‌پرستی

بعضی از افکار و عقاید شیطان‌پرستان را می‌توان این‌گونه معرفی کرد:

1. انکار خداوند متعال:

عده زیادی از شیطان‌پرستان جدید، اعتقادی به خدا ندارند[1] و می‌گویند: خدایی وجود ندارد (آته ایسم). نفی وجود خدا و موجودات ماورای جهان مادی، از مهم‌ترین عقاید و اهداف فرقه شیطان‌پرستی است.[2] آنتوان لاوی در آثارش، خدای یکتا را ساخته دست مردم می‌خواند و با یک جمله خدا را از صفحه اعتقادات خود پاک می‌کند: «اختلافات و نزاع بین ادیان که از طرف یک خدا یا خدایان متعدد آمده‌اند، نشان از این دارد که خدایی نبوده و این سخن بیش از یک ادعای واهی در طول تاریخ نبوده است».[3]

2. خودپرستی:

شیطان‌پرستان به جای خدامحوری، گرایش به خودپرستی دارند و با الگوگیری از مکاتب ماتریالیستی (اصالت ماده) و اومانیستی (انسان محوری)، خود را محور و مرکز هستی و قوانین طبیعی دیده[4] و در نتیجه خود را سزاوار پرستش می‌دانند. این جمله معروف شیطان‌پرستان است که می‌گویند: «من خدای خود هستم». به اعتقاد آنها خدایی جز خود انسان وجود ندارد و هر انسانی خود یک خدا است. امروزه انکار وجود خدا و خودپرستی موجب گرایش هواداران این فرقه به کارهای بسیار ناپسند شده است.[5]

3. شیطان‌پرستی:

در شیطان‌پرستی، شیطان همچون نیرویی بزرگ مورد توجه است و نماد قدرت و حاکمیت بر زمین می‌باشد؛ قدرتی که به گمان آنها همچون برترین قدرت، مورد پرستش قرار گرفته است.[6] آنتوان لاوی در بخشی از کتابش تحت عنوان «ندای لوسیفر» (نامی دیگر برای شیطان)، لوسیفر را به مقام ربوبیت و الوهیت ارتقاء می‌دهد و او را خدای رومی می‌داند که حامل نور، روح هوا و تجسم روشنفکری است.[7] در قسمتی از انجیل شیطان چنین آمده‌است: «به نام خدای بزرگ ما؛ شیطان، به شما فرمان می‌دهیم که از دنیای سیاه بیرون آیید. به نام چهار شهریار سیاه جهنم، پیش آیید…».[8]

اصول عقیدتی «کلیسای شیطان»، عبارتند است از:

1. شیطان می‌گوید: آزادی و دست و دل بازی، به جای ریاضت و خساست. شیطان به جای ریاضت، نماینده افراط است.

2. شیطان می‌گوید: زندگی دنیوی، به جای نقشه‌های خیالی و موهوم و روحانی. شیطان به جای این‌که نماینده توهم‌های معنوی باشد، نماینده زندگی مادی است. [همه مسائل و تجارب غیرمادی و معنوی از دید آنها توهم و دروغ و تظاهر خوانده می‌شود].

3. شیطان می‌گوید: محبت کردن به کسانی که لیاقت آن را دارند، به جای عشق ورزیدن به نمک‌نشناسان. [درست عکس مسیحیت و سایر ادیان که عشق به انسان ها را آموزش می‌دهند].

4. شیطان می‌گوید: انتقام و خونخواهی، به جای روی برگرداندن. [اشاره به تعالیم مسیحیت که می‌گوید: هرگاه برادری به تو سیلی زد، آن طرف صورتت را جلو بیاور تا ضربه ای به طرف دیگر بزند].

5. شیطان می‌گوید: انسان حیوانی است گاه برتر از سایر حیوانات؛ و اکثر مواقع به دلیل روح خدایی که از او بد طینت‌ترین حیوان را ساخته، پست‌ترین حیوانات است. [روح خدایی که به اعتقاد ادیان آسمانی منشأ و دلیل بزرگی و برتری انسان ها است، در این نظریه دلیلی بر بد طینت ترین موجود بودن او است].

 6. شیطان تمام چیزهایی را که گناه شناخته می‌شود، می‌ستاید؛ زیرا از تمام آنها لذت و خوشنودی فیزیکی، روانی و یا احساسی دست می‌دهد؛ [گناهان را برای برآمدن نیازهای انسانی لازم می‌داند].

 7. شیطان بهترین دوست کلیسا است؛ زیرا در تمام این سال‌ها وجود شیطان دلیل ماندگاری آن بوده‌است.[9]

4. ضدیت با ادیان الهی:

بسیاری از شیطان‌پرستان از باورها و گرایش‌های ادیان گذشته؛ ]مانند ادیان ابراهیمی و مسیحیت و اسلام[ اجتناب می‌کنند.[10] خصومت با مذاهب (آنتی رلیژن)، خصوصاً مذاهبی که اعتقاد به معاد و زندگی پس از مرگ دارند، از جمله اعتقادات این گروه است.[11] تمسخر و توهین به ادیان الهی و در رأس همه، دین مسیحیت و شخص حضرت عیسی و حضرت مریم (علیهما السلام) را می‌توان در آموزه‌ها و تصاویر منتشر شده از سوی آنان مشاهده کرد. این مطلب آن‌چنان جدی است که به عنوان یکی از مسائل واجب در میان طرفداران این فرقه می‌باشد، طوری که اگر کسی به مقدسات جسارت نکند، در واقع یک شیطان‌پرست نیست.[12] «انجیل شیطانی»، آموزه‌های خود را بر این اساس استوار کرده که وجود طبیعی انسان را باید به جای نقشه‌های خیالی و حرف‌های موهومی قرار داد که در ادیان پیشنهاد شده است. به دنبال این تغییر نگرش، باید خوش‌گذرانی و هوس‌رانی را جانشین ریاضت و خودداری کرد.[13]

5. لذت‌گرایی (هدونیسم):

لذت‌گرایی (هدونیسم)، از اصول شیطان‌پرستی است. در شیطان‌پرستی همه چیز به هوس‌خواهی و لذت‌خواهی انسان ختم می‌شود، چنان‌که آنتوان لاوی تصریح کرده که «شیطان‌پرستی، دین بدن است تا روح».[14] وی در این باره می‌گوید: «ما به لذت جسمانی عقیده داریم و زندگی کامل را در کسب حداکثر لذات می‌دانیم».[15] شیطان‌پرستان معتقدند: استفاده از لذات در حد بالای آن، به خصوص لذات جنسی، انگیزه لازم برای کارهای روزانه را فراهم می‌کند و باید به هر شکلی انجام شوند.[16]

آن‌ها معتقدند برای جلب نظر شیطان باید گناه کرد. کارهایی که از دیدگاه انسان اخلاق‌مدار، نکوهیده است، در نظر آن‌ها روا است؛ همچون: تجاوز جنسی، هم‌جنس بازی، خون آشامی و قتل. آنها معتقدند: هر شیطان‌ پرستی که قتل‌هایش بیشتر و بی‌رحمانه تر باشد، به درگاه شیطان نزدیک‌تر خواهد بود. زنا با محارم، بهره‌جویی جنسی از کودکان در انظار عمومی، عریان شدن در میان جمع، بخشی دیگر از عملکردهای شیطان‌پرستان است.[17]

6. جادوگری:

رفتارهای ساحرانه و اعمال و مناسک خاص ماورایی و جادوگری یکی از ویژگی‌های این جریان است.[18] جادوگری نه تنها در زمان‌های گذشته در خدمت جریان شیطان‌پرستی بوده، بلکه امروزه محور و رکن آن محسوب می‌شود. توجه خاصی که شیطان‌گرایان به اعمال جادویی دارند، به عرفان رازآلود و جادویی کابالا برمی‌گردد که از نظر تاریخی در همان گرایش عوام یهود به جادو و باور ایشان به تأثیر اعمال جادویی ریشه دارد.[19]

7. دنیای سیاه و تاریک:

سیاه‌نمایی نیز از شاخصه‌های شیطان‌پرستی است. این جریان، دنیایی را ترسیم می‌کند که هیچ روزنه امیدی برای آن متصور نیست. در چنین دنیایی، افراد هیچ امیدی به سعادت ندارند و هیچ هدفی را برای خود تصور نمی‌کنند. در نتیجه، تمایل به خودکشی، استفاده از مواد مخدر کشنده، خودزنی و … ظهور پیدا می‌کند. به یک شیطان‌پرست می‌آموزند که دنیا میان لجن است و هیچ وقت نمی‌توان در لجن زندگی کرد و به لجن آلوده نشد، پس هیچ چاره‌ای جز مردن و رهایی از دنیا نیست و راحت‌ترین راه آن، خودکشی است. به وی می‌آموزند زندگی در دنیا بر اساس دروغ بنا نهاده شده، باورهای مردم نیز پایه‌ای جز دروغ ندارد؛ لذا همه عادت کرده‌اند دروغ بگویند و حرف راست حتی اگر باشد، هیچ معنا و مفهوم ندارد. همه چیز در شیطان‌پرستی، منفی جلوه داده می‌شود و این‌گونه القا می‌شود که هیچ امر مثبتی وجود ندارد.[20]