کپی شد
عقاید دروزیه نسبت به معاد، بهشت و جهنم
باورهای دروزیه نسبت به معاد و بهشت و جهنم با اعتقادات مسلمانان کاملا متفاوت است.
آنان پیرامون روز واپسین و قیامت می‌گویند: چون روح جاودانه است و مرگ ندارد، محشر، معاد و رستاخیز بی معناست. در اندیشۀ دروزیان، یوم الاخر پایان مرحلۀ تکامل ارواح است و قیامت روزی است که توحید فراگیر شود و موحدان بر کفر و شرک پیروزی یابند و تقمص به پایان رسد.[1]
در این روز ارواح صالح، هر یک به اندازۀ تکاملی که یافته‌اند به عقل کلی متصل می‌شوند و هر کس به اندازۀ اتصاف به عقل کلی، ثواب کسب می کند. عذاب نیز ناشی از نرسیدن به این مراتب است.
از نشانه‌های نزدیکی آن روز، تسلط مسیحیان و یهودیان بر شهرها و تسلیم شدن مردم به فساد و پستی و آرای فاسد و اشغال فلسطین به دست یهودیان و حاکم شدن فردی ناصالح از نسل امامت است.[2]
در این روز نامعلوم، الحاکم بامرالله در صورت ناسوتی خود در کنار رکن یمانی کعبه ظاهر می‌شود و حمزه، در کنار او، با گرفتن شمشیر او مخالفان را تهدید می‌کند. در این هنگام مردم به چهار گروه تقسیم می شوند: اهل ظاهر، اهل باطن، مرتدان و موحدان. سه فرقۀ نخست جزو هلاک شدگان‌اند و تنها موحدان نجات می‌یابند.[3]
دروزیان همچنین نسبت به بهشت و جهنم تفسیری متفاوت از باورهای سایر مسلمانان ارائه می کنند. آنان، مادی بودن بهشت و جهنم را نفی می‌کنند و بهشت را رسیدن به توحید و جهنم را شرک به خدا می‌دانند.[4] و [5]
[1]. عبدالله نجار، مذهب الدروز و التوحید، ص ۸۱.
[2]. محمد کامل حسین، طائفة الدروز: تاریخ ها و عقائدها، ص ۱۲۴ و ۱۲۵.
[3]. همان، ص ۱۲۵.
[4]. جمیل ذبیانی، الاسلامیة الموحدین الدروز: فلسفۀ دین و دنیا، ص ۲۰۱-۲۰۳؛ جباره برغوثی، الدیانة الدروزیة، ص 21 و 25.