کپی شد
چکیده مقاله عفاف
چکیده مقاله عفاف
عفاف عبارت است از پارسائی، پرهیزگاری، پاکدامنی، خویشتن‌داری و خودداری از کارهای زشت؛ بنابر این، عفاف معنای وسیع‌تری از پاکدامنی و حفظ از فحشا دارد.
با تأمّل بیشتر در معنای عفاف و بررسی مصادیق و محورهایی که در مورد عفاف در قرآن آمده‌است، می‌توان گفت: با رعایت عفاف در برخی از افعال می‌توان حاشیه امنی برای اخلاق و رفتار انسان ایجاد نمود، البته الزاماً نمی‌توان هر بی‌حجابی را متهم به بی‌عفّتی کرد، اما در معارف دین اسلام حجاب بازتاب بیرونی عفاف شناخته می‌شود. یکی از مهم‌ترین نشانه‌های عفاف در بانوان، حجاب پوشش، رفتار و گفتار است.
بنابر این، زنان بی‌حجاب ممکن است عفیف باشند، امّا هرگز نه آرامش روانی خواهند داشت و نه امنیّت اخلاقی-اجتماعی. ضمن این‌که در ایجاد زمینه‌های فساد اجتماعی نیز نقش خواهند داشت.
بر این اساس حجاب و عفاف علی‌رغم اختلاف مفهومی که در برخی از مواقع دارند، ارتباطی وثیقی نیز میان آن‌ها وجود دارد. عفاف نیز؛ مانند برخی دیگر از مباحث اخلاقی در قرآن مطرح شده‌است. علاوه بر قرآن در روایات نیز حفظ عفاف مورد تأکید قرار گرفت‌است.
عفّت و خویشتن‌داری اقسامی دارد که عبارتند از:
عفاف در فقر، عفاف در امور مالی، عفاف در مسائل شهوانی جنسی، عفاف در سخن گفتن، عفاف در وضع ظاهر (پوشش).
مطالعات تاریخی نشان می‌دهد که اشخاص یا جوامعی که بهره کافی از عفت داشته‌اند، از نیروهای خداداد خود، بالاترین استفاده را در راه پیشرفت خود و جامعه خویش برده‌اند.
عفت آثاری به دنبال دارد که اشخاص عفیف از آن برخوردار هستند که عبارتند از:
- رعایت عفت موجب سطح بالایی از آرامش و امنیت می‌شود.
- پاكدامنى و عفاف، موجبات استجابت دعا را فراهم مىسازد.
- عفّت، موجب محبوبيّت خاصّى می‌شود.
- عفاف، موجب تواضع مىشود.