عطر آگين نمودن کعبه

تاريخ­نگاران به هنگام سخن از جامه کعبه، از سنت عطرآگينى كعبه‏[1] ياد نكرده‏اند، شايد بدان جهت است كه مسأله عطر آگينى كعبه- با گذشت ايام- امرى عادى و جزئى از عمليات جامه كردن كعبه درآمده بود و بدين سبب آنان تنها به ‏ذكر جامه­كردن كعبه بسنده كرده‏اند.

گواه بر اين گفته، آن است كه تاريخ‏نگاران از نام كسانى كه كعبه را به وسيله جامه پوشانيده‏اند، با فاصله زمانى نسبتاً طولانى ياد كرده‏اند حال آيا اين بدان معنى است كه كعبه تنها در دوران اين افراد به وسيله جامه پوشانيده شده است؟ بايد گفت: چنين نيست؛ زيرا جامه در هر سال به همراه خلوق و عود و ديگر انواع عطر به عنوان يكى از ضروريات جامه به كعبه ارسال مى‏گرديده است. لازم به یادآوری است كه عطر آگينى كعبه آن چنان در ميان مردم مقدس شده بود كه گروهى به منظور شفا يافتن از عطرهاى كعبه، از آن استفاده مى‏كردند. از سعيد بن جبير روايت شده است: «او از عطر كعبه به عنوان شفا استفاده مى‏كرده‏ است. و می­گويد: عطا گفت: هنگامى‏ كه يكى از ما قصد شفا از عطر كعبه را داشتيم، عطر را به كنار حجر (الأسود) آورده و پس از عطر آگين كردن آن، دست­هاى خود را به عنوان شفا يافتن بر آن مى‏ماليديم».

پس از آن­كه مراسم شست­وشوى كعبه معظمه و عطر آگينى آن به پايان مى‏رسيد، جامه جديد را در همان لحظه‏اى كه جامه پيشين از روى آن برداشته مى‏شد، بر بالاى كعبه قرار مى‏دادند.[2]