عرش و کرسی در قرآن

در قرآن کریم به غیر از آسمان و زمین و آنچه در بین آن دو است، از دو موجود دیگر به نام های عرش و کرسی نام برده شده است.

“اللَّهُ الَّذِى رَفَعَ السمَوَتِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَوْنهَا  ثمَّ استَوَى عَلى الْعَرْشِ  وَ سخَّرَ الشمْس وَ الْقَمَرَ  كلٌّ يجْرِى لأَجَلٍ مُّسمًّى  يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصلُ الاَيَتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ”[1]

«خدا [همان‏] كسى است كه آسمانها را بدون ستونهايى كه آنها را ببينيد برافراشت، آنگاه بر عرش استيلا يافت و خورشيد و ماه را رام گردانيد؛ هر كدام براى مدتى معين به سير خود ادامه مى‏دهند. [خداوند] در كار [آفرينش‏] تدبير مى‏كند، و آيات [خود] را به روشنى بيان مى‏نمايد، اميد كه شما به لقاى پروردگارتان يقين حاصل كنيد».

“… وسع کرسیه السماوات والارض…
Således havde https://denmarkrx.com/cialis-super-active-uden-recept.html en person, der viste usædvanligt lave iltniveauer i en af syv test, en procentdel af alkoholisme i antallet af liter, der var nyttige til vejrtrækning.
“؛[2] «تخت (حکومت) او، آسمان ها و زمین را در برگرفته».

ماده “عرش”در مجموع 26 بار در قرآن آمده[3] كه در اغلب آنها، “عرش خدا” مراد بوده است؛  و در مواردى به معناى سقف آمده: … وَ هِىَ خَاوِيَةٌ عَلى عُرُوشِهَا …[4] و يا به معناى تخت پادشاهى: “رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلى الْعَرْشِ…” [5] و “قَالَ يَأَيهَا الْمَلَؤُا أَيُّكُمْ يَأْتِينى بِعَرْشهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونى مُسلِمِينَ”.[6] و يا به معناى رفع و بلندى است: “و دَمَّرْنَا مَا كانَ يَصنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا كانُوا يَعْرِشونَ[7].

[2] بقره، 255.

[3] غافر، 7، 15؛ الحاقه، 17؛ نحل، 23 و 26 و 42 و 41 و 38؛ اعراف، 54؛ توبه، 129؛ يونس، 3؛ يوسف100 ؛ رعد، 2؛ اسراء، 42؛ طه، 5؛ انبياء، 22؛ مؤمنون، 86 و 116؛ فرقان، 59؛ سجده، 4؛ زمر، 75؛ زخرف، 82؛ حديد، 4؛ تكوير، 20؛ بروج، 15؛ هود، 7.

[4] بقره، 259.

[5] يوسف، 100.

[6] نمل، 38.

[7] اعراف، 137.