عذاب والدین در ممانعت فرزندان از انجام واجبات

در مواردی که پدر و مادر آگاهانه یا ناآگاهانه فرزند خود را از انجام واجبات دینی (فرائض دینی) منع کنند و یا او را بر انجام کاری که معصیت و خلاف شرع (حرام) است، امر کنند. اطاعت از آنان واجب نیست. و اگر فرزند توانایی دارد[1] باید در این موارد با آنان مخالفت کرده و واجبات دینی خود را انجام دهد و کارهای معصیت و خلاف شرع را ترک کند. و اگر توانایی مخالفت با آنان نداشته باشد و مجبور به ارتکاب حرام و یا ترک واجب شود[2] گناه آن متوجه کسی (پدر و مادری) است که او را به گناه انداخته اند. و عقوبت این کار بستگی به نوع واجبی دارد که ترک شده یا گناهی که فرزند انجام داده است.

با این همه از آن جایی که پدر و مادر حق بزرگی بر گردن انسان دارند، و خداوند نیکی به والدین را به صورت کلی توصیه فرموده است؛ “خواه مؤمن باشند، خواه کافر”. ضمن رعایت احترام و احسان به والدین باید پیوسته، از درگاه خداوند، هدایت، رحمت و غفران الاهی را برای آنان طلب نمائیم و از طریق محبت، آنان را با خویش همراه سازیم.