کپی شد
عدم همراهی با مدعیان یمانی در عصر غیبت
بعد از بیان معیارهای شناخت و تشخیص یمانی، اگر شخصی و یا جریانی؛ مثل جریان احمد الحسن بصری ادعای کرد که مصداق واقعی نشانه حتمی ظهوربوده و همچنین مدعی یمانی بودن، وصایت و نیابت خاصه امام عصر (علیه السلام) را داشت، تکلیف چیست؟ چگونه باید حق را از باطل تشخیص داد؟
ائمه، در روایاتی که در ادامه ذکر خواهد شد، به شیعیان دستور داده اند که قبل از خروج سفیانی؛ به عنوان دشمن اصلی امام عصر، و نیز قبل از شنیده شدن ندای آسمانی، سکون و آرامش داشته باشند و به اصطلاح، فرش خانه‌های شان باشند (کنایه از عدم همراهی در قیام هایی که ادعای همراهی با قائم آل محمد و نشانه ظهور بودن، دارند و یا حتی خود، ادعای مهدویت دارند) و احدی را چه یمانی و چه شخص دیگری، باشد، یاری نکنند تا اینکه سفیانی، خروج کند. آنگاه و بعد از خروج سفیانی، واجب است به سوی اهل بیت و نصرت امام مهدی و یاران ایشان از جمله یمانی و خراسانی، بشتابند.
در اینجا به برخی از روایاتی که فرمان به نصرت امام مهدی و یاران ایشان از جمله یمانی و خراسانی می دهند، اشاره می شود: «… امام صادق (علیه السلام) فرمود: «… اى فضل، از جايت حركت نكن تا اينكه سفيانى قيام كند. هنگامى كه او قيام كرد، دعوت ما (ظهور امام مهدی) را پاسخ دهيد؛ چرا كه سفیانی، از علايم حتمى (ظهور) است».[1]
همچنین در روایتی یونس بن ابی یعفور از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: «هنگامی که سفیانی خروج می کند، دو سپاه اعزام می کند، یکی به سمت ما (حجاز) و دیگری به سمت شما (عراق). در این صورت به سمت ما بشتابید (و تمام توجه شما، به سمت اخبار کشور حجاز و شهر مکه باشد؛ زیرا (مکه) محل ظهور و قیام امام عصر، می باشد) هرچند دچار سختی شوید».[2]
در جای دیگری نقل شده است:
«(راوی از امام صادق (علیه السلام) پرسید)، یا ابا عبد الله، هنگامی که سفیانی خروج کرد، تکلیف ما چیست؟ امام پاسخ فرمود: در این هنگام، به سوی ما، بشتابید».[3]
امام صادق (علیه السلام) نیز در حدیث معتبری فرمود: ای سدیر، از خانه‌ات بیرون نیا و چون گلیمی از گلیم‌های خانه باش و تا شب و روز آرام است، تو نیز ساکت باش، همین که خبر قیام سفیانی به تو رسید، به سمت ما (حجاز و کشور عربستان) کوچ کن (زیرا مکه، محل ظهور و قیام امام عصر می باشد)، گرچه با پای پیاده باشی».[4]
در روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام)، معنای اجابت دعوت اهل بیت؛ (فاجیبوا الینا)، به اجابت دعوت امام عصر؛ (فانفروا الی صاحبکم)، تفسیر شده است:«(راوی) به امام صادق عرض کرد: هنگام خروج سفیانی، چه کار کنیم؟ … (امام پاسخ داد) هنگام خروج سفیانی و تسلط سفیانی بر مناطق پنج گانه شام، به امام مهدی بپیوندید و دعوت ایشان را اجابت کنید».[5]
همچنین امام رضا (علیه السلام)، به شیعیان دستور می فرماید که با قیام های مهدی گرایانه و با انگیزه نیابت و ارتباط خاص با امام عصر، همراهی نکنند تا ندای آسمانی در آسمان و فرو رفتن (خسف) لشکر سفیانی در زمین، آشکار شود:«… سکون و آرامش خویش را (در عدم همراهی با قیام های مهدی گرایانه و قیام قائم) حفظ کنید تا اینکه منادی از آسمان، نام صاحب و امام شما را ندا دهد و نیز سکون داشته باشید تا فرو رفتن و خسف لشکر (سفیانی) اتفاق بیفتد».[6]
بنابراین، از مجموع احادیث فوق، می توان به حرمت همراهی با قیام هایی با انگیزه مهدویت، فتوا داد و چنانچه اشخاص و یا جریان‌هایی به عنوان حرکت های مهدوی و به عنوان نیابت و ارتباط خاص امام عصر، قبل از ندای آسمانی، قصد همراه کردن شیعیان را در انگیزهای باطل خویش، داشتند، باید منکوب و سرزنش کرده دعوت شان را قبول نکرد. البته این گونه روایات، تنها قیام هایی را باطل می شمارد که رهبر آن مدعی مهدویت باشد و به عنوان قائم آل محمد، قیام کند. بنابراین منظور از نفی و عدم همراهی با این‌گونه قیام هادر این احادیث،کسانی است که خود را مهدی موعود و یا دارای ارتباط خاص با امام عصر، معرفی می‌کنند. این‌گونه روایات شیعیان را از بیعت با این‌گونه قیام‌‌ها و جریان‌ها، بر حذر داشته‌اند.
[1] . كلينى،محمدبن یعقوب، كافي، ج 8، ص 274.
[2] . نعمانی، ابو عبدالله محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص 306.
[3] . همان، ص 302.
[4] . کلینی، محمدبن یعقوب، كافي، ج 8، ص 211.
[5] . مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 52، ص 272.
[6] . همان، ص 190.