طهارت و تیمم

در مواردی که امکان وضو یا غسل نباشد، برای تحصیل و به دست آوردن طهارت باطنی خداوند متعال تیمم را قرار داده است، اما تیمم برای تحصیل طهارت ظاهری (پاک کردن چیزهای نجس) کافی نمی باشد. بنابر این اگر جایی از بدن نجس باشد، برای نماز باید حتماً آن را با آب تطهیر کرد و تیمم جایگزین آب نمی شود که بدن را پاک کند. و نماز با بدن نجس باطل است، مگر این که تا آخر وقت نماز، آب پیدا نمی شود و انسان ناچار باشد که با بدن نجس نماز بخواند.[1]