صومعه، کلیسا و معبد در فرقه شیطان پرستی

فرقه شیطان‌پرستی در طول حیات و فعالیت‌های خود، برای ترویج و گسترش اعتقادات و آیین‌های شیطان‌پرستی، اقدام به تأسیس صومعه، کلیسا و معبد نموده‌است که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:

الف) «صومعه تلما»:

آلیستر کرولی، در  سال ۱۹۲۰ میلادی، معبدی را با عنوان «صومعه تلما» در جزیره چوفالو سیسیل، واقع در کشور ایتالیا تأسیس نمود و پیروان زیادی را به دور خود جمع کرد. [1]

ب) «کلیسای شیطان»:

آنتوان لاوی در روز شنبه ۳۰ آوریل ۱۹۶۶ م تأسیس کلیسای شیطان را اعلام نمود. لاوی در این روز، خود را «اسقف اعظم کلیسای شیطان» خواند و اعلام کرد که عصری جدید سربرآورده است. وی خانه خود در سانفرانسیسکو را به عنوان کلیسای شیطان قرار داد. او، نمای بیرونی خانه‌اش را به رنگ سیاه در آورده بود و همین باعث شد که بعدها شیطان‌گرایان از این خانه با عنوان «خانه سیاه» یاد کنند. هرکدام از اتاق های خانه سیاه با رنگی خاص و ظاهری متفاوت طراحی شده بود. علاوه بر این موارد، نگهداری یک شیر آفریقایی در این خانه، بر غیر عادی بودن آن می افزود.[2]

لاوی در سال ۱۹۶۷ میلادی، آئین غسل تعمید شیطانی را برای دختر ۴ ساله اش «زینا» در کلیسای شیطان اجرا کرد و در اول فوریه همان سال، مراسم ازدواج «جان ریموند (روزنامه نگار آمریکایی) و همسرش» را با حضور مهمانان شاخصی؛ همچون «جو روزنتال (عکاس معروف آمریکایی)» در کلیسای شیطان برگزار کرد. بعد از مدتی مراسم تشییع جنازه یکی از اعضای کلیسای شیطان به نام «ادوارد اولسون» را به سبک کلیسای شیطان برگزار نمود.[3]

فرقه سیتنیسم و کلیسای شیطان تا اواسط دهه هفتاد به واسطه ویژگی‌هایی که داشت، اخبارش در تعداد قابل توجهی از رسانه‌های ملی و بعضا بین المللی که در آمریکا منتشر می‌شد، بازتاب یافت.

«بورتون ولف» یکی از روزنامه نگاران آمریکا در سال ۱۹۶۷ میلادی، در مقاله‌ای پیرامون کلیسای شیطان آنتوان لاوی می‌نویسد: «موضوعی که من به آن توجه داشتم، فقط آموزش‌های آنتوان لاوی با عنوان «هنرهای سیاه» به تنهایی نبودند؛ چرا که این چیز تازه‌ای در دنیا نبود؛ [زیرا] فرقه‌های مذهبی شیطان‌پرست و کیش‌های مبتنی بر «وودو» پیش از مسیحیت [زیرا] وجود داشته‌اند. در انگلستان قرن هیجدهم، «باشگاه آتش جهنم» توانست موجب شهرت مختصری شود. اوایل قرن بیستم، رسانه‌ها از «آلیستر کرولی» به عنوان شرورترین انسان دنیا نام می‌بردند. اشاراتی نیز در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ م، از نظم سیاه در آلمان به چشم می‌خورد، اما آنتوان لاوی و سازمان او متشکل از شیطان‌گرایان، دو فصل برجسته جدید به این داستان به ظاهر قدیمی افزودند: نخست، آنها به نحو کفرآمیز، به جای محفل شیطان و یا دایره جادوگران، خود را به عنوان «کلیسا» معرفی می‌کردند، نامی که پیش از آن تنها به شعب مسیحیت اطلاق می‌شد. دوم آن‌که، آن‌ها جادوی سیاه خود را به جای زیرزمین، در پیش چشم همگان آشکارا برگزار می کردند».[4]

در کلیسای شیطان، فلسفه لذت‌پرستانه با اعمال جادوگری سیاه درهم آمیخته است. کلیسای شیطان مروج شیطان به عنوان نماد مخالفت و سرپیچی از یک جامعه مطیع و خداترس است.[5] کلیسای شیطان از مناسک معنوی و نمادها در مراسم خود بسیار بهره می گیرد. در این کلیسا سه نوع مناسک جادویی به خدمت گرفته می شود:

1. «مناسک جنسی»؛ برای کمک به دست یابی به سرمستی جسمانی.

2. «مناسک نرم کننده دل ها»؛ برای کمک کردن به احساس عشق و محبت به دیگران.

3. «مناسک منهدم کننده»؛ برای رها شدن از عصبانیت و نفرت.

همچنین در برخی مراسم از عناصر نمادین؛ مانند موسیقی؛ (آلاتی مانند شیپور، سنج و آوازخوانی)، پوشش خاص (خرقه های باشلق دار[6] و ماسک)، شمع، پنتاگرام (ستاره پنج گوش) و تصویر بی پوششِ جنس مؤنث بهره می گیرند.[7]

به طور کلی دو نوع عضویت در کلیسای شیطان تعریف شده است:

1. عضویت عادی (Member).

2. عضویت فعال (Active Member).

عضویت عادی مستلزم طی مراحل خاصی نیست و مراتب مختلف ندارد، ولی عضویت فعال در این کلیسا دارای ۵ مرتبه می باشد که هرکدام از این درجات دارای یک عنوان رسمی و یک عنوان تشریفاتی است. جهت عضویت فعال، شخص متقاضی می بایست علاوه بر تکمیل فرم تقاضانامه و پرداخت مبلغ  ۲۰۰ دلار به عنوان حق عضویت، به ۴۰ پرسش با موضوعات مختلف نیز جواب بدهد. در صورت پذیرش عضویت فعال شخص، از طرف مدیریت کلیسای شیطان، برای وی یک کارت عضویت قرمز رنگ صادر می شود. دستیابی به درجات بالاتر تنها با تائید و پذیرش شورای نه نفره، که مدیریت کلیسا را برعهده دارد، امکان پذیر است.[8]

جمعیت کلیسای شیطان مطابق ادعای شیطان پرستان، بیش از ده هزار نفر است که عموماً از شهروندان میانسال تشکیل یافته و این امر با آن چه در رسانه ها به تصویر کشیده شده که کلیسای شیطان پر از افراد نوجوان و جوان است، کاملاً در تناقض است.[9]

بعد از مرگ آنتوان لاوی در سال ۱۹۹۷ م، همسر او به نام «بلانچ بارتون» (Blanche Barton) رهبری فرقه سیتنیسم و ریاست کلیسای شیطان را بر عهده گرفت. بارتون با همکاری کارلا (دختر آنتوان لاوی از زن دوم که با او رابطه داشته)، کنترل کلیسای شیطان را به عهده گرفت، اما آن دو از همان آغاز، اختلاف پیدا کردند. بارتون، کارلا را به این متهم کرد که بی جهت خود را اسقف اعظم کلیسای شیطان معرفی کرده است، در حالی که او جانشین قانونی آنتوان است. در چند سال گذشته، نزاع های زیادی میان آنها رخ داده است.

بارتون، در ماه می سال ۲۰۰۱ م، آقای «پیتر گیلمور» را به سمت کشیش اعظم کلیسای شیطان منصوب کرد. وی در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۰۲ م (مصادف با جشن والپورگیناخت[10])، همسر گیلمور به نام «پگی نادرامیاPeggy Nadramia» را به سمت کشیشه اعظم این کلیسا منصوب نمود و در همان تاریخ به علت تخریب کلیسای شیطان (خانه سیاه) و همچنین سکونت گیلمور و همسرش در نیویورک، تصمیم به انتقال دفتر مرکزی این فرقه از سانفرانسیسکو به شهر نیویورک گرفت.[11]

امروزه این کلیسا با راه اندازی سایت رسمی خود در اینترنت جان تازه ای به فعالیت های تبلیغی خود بخشیده است. در پایگاه اینترنتی اداری کلیسای شیطان، فرم ثبت نام ابتدایی برای دانلود و فرستادن، ارائه شده و افراد را به عضویت و ملحق شدن به این کلیسا دعوت می کند. در راستای فعالیت تبلیغاتی در شبکه جهانی اینترنت، کشیشان این فرقه نیز با ایجاد سایت، انجمن های گفت وگو و فروشگاه های اینترنتی، اقدام به انتشار افکار و فلسفه شیطان گرایی نموده و افراد زیادی را به صورت مجازی با آموزه های این فرقه آشنا می نمایند.[12]

ج: «معبد سِت»:

«معبد سِت» را «مایکل آکینو» بنا نهاد. او یکی از افسران اطلاعاتی ارتش آمریکا بود که در سال های اولیه تأسیس کلیسای شیطان به فرقه سیتنیسم پیوست. سپس در مدت کوتاهی درجات مختلف کلیسای شیطان را کسب نمود و به مدت ۵ سال، یکی از اعضای شورای نه نفره کلیسای شیطان بود. در فاصله سال های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۵ م به عنوان ویراستار مجله «Cloven Hoof» (اولین مجله رسمی کلیسای شیطان) فعالیت داشت. وی در سال ۱۹۷۵ م، به علت اختلاف با مسئولان کلیسای شیطان (خصوصا آنتوان لاوی)، بر سر گرفتن حق عضویت از اعضا (و به تعبیر آکینو: فروختن درجات کلیسای شیطان)، از کلیسای شیطان خارج شد. همزمان با انصراف او، تعدادی از اعضای دیگر کلیسای شیطان با درجات مختلف نیز از کلیسای شیطان خارج شده و به مایکل آکینو پیوستند. وی در همان سال اقدام به تأسیس «فرقه ستیانس» نمود و برای این کار مرکزی با عنوان «معبد ست»، در سانفرانسیسکو راه اندازی نمود. افراد جهت عضویت در این فرقه حق عضویت پرداخت نمی نمایند، منتهی به دلخواه خود می توانند مبلغی را جهت کمک به معبد پرداخت نمایند.[13]

معبد سِت، سازمانی مخفی و مخوف است که خود را رهبر جنبش جهانی شیطان پرستی می داند و در صدد آماده کردن جهان برای ایجاد حکومت شیطان است. این سازمان برای دست یابی به آرمان خود، گذشته از برگزاری آیین های شیطانی و ترویج آنها از طریق سینما و موسیقی، فضایی را برای مطالعات و تحقیقات در زمینه تمدن های گذشته، اسطوره ها و شیطان شناسی ایجاد کرده و به محققان درجه و نشان اعطا می کند تا به تدریج به سازمان دهی نیروهای خود برای جنبش جهانی شیطان برسد.[14]