کپی شد
صفات فرشتگان در آیات
فرشتگان موجوداتى هستند كه خداوند در موردشان بهترين توصيفات را در قرآن مجيد آورده است، در این جا به چند نمونه از آن در قرآن اشاره می کنیم:
1. فرشتگان موجوداتى عاقل و با شعور و بندگان گرامى خدا هستند.[1]
2. آنها سر بر فرمان خدا دارند و هرگز معصيت او نمىكنند.[2]
3. آنها پيوسته مشغول تسبيح و تقديس خداوند هستند: ” فرشتگان تسبيح و حمد پروردگار خود را به جا مىآورند و براى كسانى كه در زمين هستند استغفار مىكنند”.[3]
4. فرشتگان بدون استثنا به خاطر آفرينش آدم به سجده افتادند و آدم معلم آنها گشت.[4] این امر بیان گر این است که انسان به حسب استعداد تكامل، از آنها برتر و والاتر است.
5. آنها نه غذا مىخورند و نه آب مىنوشند و نه ازدواج دارند، چنان كه در حديثى از امام صادق (ع) مىخوانيم: “فرشتگان غذا نمىخورند و آب نمىنوشند و ازدواج نمىكنند، بلكه با نسيم عرش الاهى زندهاند”.[5]
6. آنها نه خواب دارند نه سستى و غفلت؛ چنان كه على (ع) در حديثى چنين مىفرمايد: “در آنها نه سستى است، و نه غفلت، و نه عصيان … خواب بر آنها چيره نمىگردد و عقل آنان گرفتار سهو و نسيان نمىشود، بدن آنان به سستى نمىگرايد، و در صلب پدران و رحم مادران قرار نمىگيرند”.[6]
7. آنها مقامات مختلف و مراتب متفاوت دارند، بعضى هميشه در ركوع اند و بعضى هميشه در سجود.
8. هر يك از ما مقام معلومى دارد، ما همواره صف كشيده منتظر فرمان او هستيم و پيوسته تسبيح او مىگوئيم”.[7]،[8]
آرى تفاوت فرشتگان و شيطان در جريان خلقت و سجده بر آدم (عليه السلام) هويدا مى شود؛ زيرا فرشتگان با جان و دل دريافتند كه علم اسماء را نمى دانند؛ يعنى فهميدند كه چيزهايى را نفهميده اند، اما شيطان با عناد و استكبارى كه داشت مى انديشيد همه چيز را مى داند و هرگز نفهميد كه سجده بر آدم به جهت علومى است كه از سوى خدا بر حضرت آدم (عليه السلام) افاضه شده و ذهن تاريك او را هيچ راهى بر يافتن آن علوم نيست! يعنى كبر و غرورش مانع از فهميدن او شد و سرانجام مانع از سجده كردنش! زيرا اباى او از سجده نيز، اباى استكبارى بود نه اين كه طاقت يا توان سجده را نداشته باشد!
با اين توضيحات روشن مى شود كه چون فرشته، معصوم محض مى باشد، گناه در او راه ندارد.
Hypoksi ledsages også av hypokapni, og et regulatorisk mønster for alveolær https://norgerx.com/cialis-jelly-norge.html fylling ses på kardinal røntgen.
وقتى گناه راه نداشت، پس تمام كارهايش اطاعت محض پروردگار است. اگر اطاعت براى موجودى واجب و ضرورى شد پس كفر و استكبار و معصيت از او ممتنع است.
[1]. انبياء 26، “بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ”.
[2]. انبياء 27، “لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ”. تحریم، 6.
[3]. شورى ، 5، “وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ.
[4]. بقره، 30- 34 .
[5]. بحار الانوار، ج 59 ، ص 174،ح 4. “ان الملائكة لا ياكلون و لا يشربون و لا ينكحون و انما يعيشون بنسيم العرش”.
[6]. بحار الانوار، ج 59، ص 175. “ليس فيهم فترة، و لا عندهم غفلة، و لا فيهم معصية … لا يغشاهم نوم العيون و لا سهو العقول، و لا فترة الأبدان، لم يسكنوا الاصلاب و لم تضمهم الارحام”.
[7]. صافات 164- 166، “ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ”.
[8]. تفسير نمونه، ج 18، ص 174- 176.