شیطان‌ پرستی مدرن

شیطان‌پرستی مدرن از نیمه قرن شانزدهم میلادی آغاز شد و تفاوت عمده آن با شیطان پرستی قرون وسطی این بود که از میان رعیت به دربار پادشاهان کشیده شد. از شخصیت های برجسته شیطان گرایی در آن دوران که نقش مؤثری در گسترش این جریان داشت، می توان به خانم «کاترین دومدیچی» اشاره کرد. کاترین، فرزند یکی از خانواده های بزرگ یهودی و دختر «لورنزو»؛ جادوگر بزرگ فرانسوی بود. پدر وی به عنوان پیشگو در دربار پادشاه فرانسه؛ «فرانسوای یکم» استخدام شد و دخترش کاترین را به همسری فرزند پادشاه «دوک اورلئان» (بعدها با نام «هانری دوم» بر تخت شاهی فرانسه نشست)، درآورد. کاترین، همچنین مادر سه پادشاه فرانسه با نام‌های «فرانسوای دوم» و «شارل نهم» و «هانری سوم» بود. دخترش «مارگریت» نیز همسر اولین پادشاه فرانسه از خاندان بوربون؛ یعنی «هانری چهارم» بود.

کاترین دو مدیچی پس از مرگ شوهرش، نایب‌السلطنه فرانسه بود و پس از آن نیز در تصمیم‌گیری‌های حکومتی پسرانش نفوذ داشت. وی همچنین پیشگوی معروف؛ «نوستر آداموس» را به عنوان مشاور و پزشک پادشاه، در دربار فرانسه استخدام نمود. نقش او در جنگ‌های مذهبی اروپای قرن شانزدهم و کشتار «سن بارتلمی»[1] انکارناپذیر بود و به همین دلیل به‌شدت مورد تنفر قرار داشت. همه این عوامل باعث شد که وی به عنوان یکی از بانفوذترین بانوان دربار فرانسه در طول تاریخ این کشور شناخته شود.

کاترین پس از مرگ همسرش، آئین بلک مس [2](Black mass) را در بین اشراف و درباریان فرانسه بنیان ‌گذاشت. این مراسم از روی مدل جادوی جنسی در دوره باستان و آیین‌های باروری بدوی و گردهم‌آیی‌های جادوگران در قرون وسطی بازسازی شده بود. به علت محوریت فرهنگی و اجتماعی کشور فرانسه در اروپای آن زمان، این مراسم در مدت کوتاهی به دربار سایر کشورهای اروپا؛ از جمله انگلستان، آلمان و اتریش راه یافت.

پس از مدتی، کودکان ناخواسته‌ای که پدرانشان معلوم نبود و مادرانشان، آنها را نمی‌خواستند، به وجود آمدند. در این جا بود که با ابتکار «کاترین دِشی»[3] با نام مستعار «لاوازین»، مراسم اتاق درخشان طراحی شد و آیین شیطان پرستی را تکمیل کرد. این مراسم، باز تولید آیین قربانی انسان بدوی بود. اتاق درخشان، کاملاً سیاه پوش و تنها منبع روشنایی آن، شمع بود. در این اتاق، نوزادان ناخواسته، قربانی می‌شدند و خونشان به شیطان تقدیم می‌شد. پس از مدتی این قضیه افشا شد و عده‌ای بازداشت و مجازات شدند،[4] اما هنگامی که پای شخصیت‌های بلند پایه به پرونده کشیده شد، مقامات، دستور توقف پی‌گیری را صادر کردند و این مراسم به طور مخفیانه و محرمانه ادامه پیدا کرد.

این آیین‌ها در طول قرن‌های هفده و هجده میلادی در قالب گروه‌های سرّی که توسط اشراف، ایجاد و رهبری می‌شد، ادامه یافت. سرانجام این عملکرد گروه های اشرافی و درباری که به علوم جادویی و اعمال شیطانی می پرداختند و در جست وجوی قدرت بودند، به شکل گیری انجمن های فراماسونری در انگلستان و فرانسه انجامید و سپس در تمام اروپا و آمریکا و به تدریج در تمام دنیا رخنه کرد.[5]

در اوایل قرن 19 میلادی، بعضی از سرمایه داران و اشراف زادگان انگلیسی که عضو گروه های فراماسونری بودند به رهبری شخصی به نام «سر فرانسیس دش وود»، گروه شیطان پرستان با نام «باشگاه آتش جهنم» را در شهر لندن تأسیس نمودند. از آن پس، لندن مرکز اصلی شیطان پرستان اروپا گردید. دکتر چارلز هاکس می نویسد: در قرن نوزده در سراسر جهان، شیطان پرستان، شیطان را بیش از گذشته و در مقیاس عظیم تری پرستش می کنند و برای جا انداختن و قبول افتادن شیطان پرستی می کوشند.[6]

شیطان پرستی با شخصیت برجسته و رسوای دانشمندی به نام «آلیستر کرولی» به قرن بیستم وارد شد. او تحقیقاتش را درباره حقیقت بشر و اعمال شیطانی در سال 1898 م، هنگام پیوستن به گروه «هِرمتیک اوردر»[7] آغاز کرد. سپس به جامعه جادوگران انگلیسی زبان ملحق شد و بعدها به طور شخصی، اعمال شیطانی بی سابقه ای را ابداع کرد.[8] او مراسمی به راه انداخت که ترکیبی از روابط جنسی، موزیک های بسیار تند، مصرف مواد مخدر و جادوگری بود. او لقب «شیطان بزرگ» را فقط برازنده خود می دانست.[9] طرفداران او، انجمن «شیطان برای شیطان» را به رهبری وی تشکیل دادند. این امر باعث شد که پایگاهی دائمی در «جزیره چفالو (Cefalu)» واقع در سیسیل ایتالیا دایر شود و نام آن را «صومعه تله ما (abbey of telema)» بگذارند. سرانجام او در سال 1947 م از دنیا رفت و در مراسم تدفینش، مراسم بلک مس اجرا شد.[10]