شیخ جعفر کاشف الغطاء و اهمیت به نماز جماعت

در فرهنگ اسلام و شیعه نماز جماعت از اهمیت خاصی برخوردار است؛ بر این اساس شیخ همیشه مردم را به خواندن نماز جماعت سفارش می‌کرد و بر این امر اهمیت فراوانی قائل بود. غالبا در مسجدی که می‌رفت، نماز ظهر را با مردم می‌خواند، سپس برای نماز عصر، یکی از مؤمنان را که عدالتش ثابت بود به عنوان امام جماعت برمی‌گزید و خود نیز به او اقتداء می‌کرد .

میرزای نوری (ره) در مستدرک می‌نویسد: «سید مرتضی نجفی» که مرد عادل و با تقوی و فرد مورد اعتمادی است و در اوایل عمرش شیخ جعفر را درک کرده‌بود، به من گفت: «روزی شیخ جعفر برای نماز ظهر تأخیر کرد و به مسجد نیامد. مردم که از آمدن شیخ ناامید شدند، شروع کردند نماز را فرادی خواندند. چیزی نگذشته بود که شیخ وارد مسجد شد و با ناراحتی مردم را سرزنش کرد که چرا نماز را فرادی می‌خوانید؟ مگر یک نفر عادل بین شما نیست که به او اقتداء کنید؟ سپس مؤمنی را دید که تا اندازه‌ای امکانات مالی نیز داشت، و نماز می‌خواند. فورا به او اقتداء کرده و به نماز ایستاد. مردم که شیخ را دیدند به آن مؤمن اقتداء کرده، همه پشت سر او ایستادند و اقتداء کردند. آن مؤمن به قدری شرمنده شد که نمی‌دانست چگونه نماز را تمام کند.

پس از ادای نماز ظهر کنار رفته و به شیخ عرض کرد: باید نماز عصر را خود جناب عالی امامت کنید. شیخ خودداری کرد. او اصرار نمود، تا این‌که بالاخره شیخ گفت: حال که اصرار می‌کنی، اگر پولی بدهی که همین‌جا بر فقرا تقسیم کنیم، از امامت تو صرف نظر می‌کنیم. آن مرد پذیرفت و دویست شامی (که پول رایج آن زمان بود) به شیخ پرداخت و شیخ جعفر قبل از شروع به نماز عصر، دستور داد فقرا را جمع کنند و همان‌طور پول‌ها را بین آن‌ها تقسیم نمود. سپس به نماز ایستاد».[1]

[1] . عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، فقهای نامدار شیعه، ص 259.