شک در اثناء و بعد از وضو

اگر در بین وضو شک شود که عضوی از اعضای وضو شسته یا مسح شده است؟ باید برگشته و جزء مشکوک انجام داده شود، سپس به ترتیب وضو تمام گردد. ولی اگر بعد از پایان وضو، شک شود که عضوی از اعضای وضو را شسته یا مسح کرده، به شک اعتنا نمی کند.

در زیر فتوای برخی از فقها بیان می شود:

حضرت امام خمینی (ره): «اگر شک بعد از فراغ (اتمام) وضو است اعتنا نكند و چنان چه در اثنای وضو شک كند، اعتنا كند، مگر این که كثير الشك باشد».[1]

حضرت آیت الله مکارم شیرازی: «اگر بعد از فراغت وضو شكّ كند همۀ كارهاى وضو را انجام داده يا نه، يا شرايط در آن جمع بوده يا نه، اعتنا نكند، امّا اگر در حال وضو شكّ كند بايد به جا آورد».[2]

حضرات آیات گلپایگانی، صافی، بهجت: «اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهايى كه پيش از آن است خشك شده باشد بايد دوباره وضو بگيرد و اگر خشك نشده بايد جايى را كه فراموش كرده و آن چه بعد از آن است بشويد يا مسح كند و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايى شكّ كند بايد به همين دستور عمل كند».[3]

حضرت آیت الله فاضل لنکرانی: «اگر بعد از آن که از وضو فارغ شده شک کرده، اعتنا نکند و وضویش صحیح است، ولی اگر در اثنا شک کرده باید برگردد و مشکوک را بیاورد، پس از آن به ترتیب وضو را تمام کند».[4]