کپی شد
شهادت امام علی(علیه السلام)
اگرچه در جنگ نهروان بسیاری از خوارج کشته شدند، تعدادی از آنها برای فرار از مرگ توبه کرده و به محض آنکه به کوفه بازگشتند، دوباره نغمه خارجی زدند. این افراد به همراهی خوارج دیگر بلاد و بازماندگان مقتولان نهروان هسته اصلی خوارج پس از نهروان را ایجاد کردند. در طی سالهای 38 تا 40 هجری گروههای کوچک خوارج هر از چند گاهی، به اطراف حمله کرده و با پیروی از نهروانیان، خویش را به تهلکه میانداختند. بلاذری و ابناثیر از پنج دسته از ایشان یاد کردهاند. اینان در گروههای دویست تا سیصد نفری به شهرها حمله میکردند و البته همیشه با ارسال سپاهی از سوی حضرت امیر(ع) سرکوب میشدند. در سال 40 هجری عدهای از خوارج در مکه جمع شده و نقشه قتل امام علی(ع)، معاویه و عمرو بنعاص را طراحی کردند و تعدادی داوطلب انجام این کار شدند. مطابق با این توطئه، امام علی(ع) توسط ابن ملجم مرادی که از خوارج بود، به شهادت رسید؛ اما معاویه در نماز جماعت حاضر نشد و از ترور جان سالم به در برد و عمرو بنعاص نیز زخمی شد.[1]
[1]. محدث اربلى، كشف الغمة في معرفة الأئمة، ج 1، ص 439، بنى هاشمى، چاپ اول، 1381 ق؛ طبري، أبو جعفر محمد بن جرير، تاريخ الأمم و الملوک، تحقيق محمد أبو الفضل ابراهيم، ج 5، ص 144، بيروت، دارالتراث ، چاپ دوم، 1387/1967.ُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُُّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّ