کپی شد
شناسایی موسیقی حلال از حرام
مراجع تقلید ویژگی های موسیقی حرام به این شرح بیان داشته اند:
حضرت آیت الله العظمی خامنه ای: هر گونه نوازندگی مطرب لهوی که متناسب با مجالس عیش و نوش باشد حرام است.
حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی )ره(: موسیقی اگر مطرب و مهیّج و مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است و در غیر این صورت مانعی ندارد و مرکز پخش تاثیری در حکم ندارد.
حضرت آیت الله العظمی بهجت: اگر موسیقی مطرب باشد استماع و خرید و فروش آن حرام است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی: آنچه را عرف مردم موسیقی می دانند استماع آن و ساخت و تعلیم و تعلم و فروش آلات آن حرام است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی: کلیه صداها و آهنگ ها که مناسب لهو و فساد است حرام و غیر آن حلال است. تشخیص آن با مراجعه به اهل عرف عام خواهد بود.
حضرت آیت الله العظمی تبریزی )ره(: گوش دادن به موسیقی لهوی که مناسب مجالس خوشگذرانی باشد، جایز نیست. همچنین ساخت، تعلیم، خرید و فروش ابزار آلات موسیقی لهوی جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی: اگر موسیقی مناسب مجالس لهو و عیاشی نباشد حرام نیست.[1]
پس گوش دادن به آهنگ ها و موسیقیهایی که مطرب و مناسب مجالس لهو و لعب است، حرام است.
اما تشخیص موارد و مصادیق، که آیا نوع خاصی از موسیقی؛ مثل “پاپ” از مصادیق موسیقی حرام است یا مجاز، بر عهده ی افراد مکلف است؛ زیرا افرادی که آشنایی مختصری با موسیقی دارند، میتوانند موارد موسیقی مطرب و مناسب مجالس لهو و لعب را از غیر آن تشخیص دهند. از این رو حتی اگر آهنگ های انقلابی و جنگی، مطرب و مناسب با مجالس لهو و لعب باشد، گوش کردن به آن نیز حرام است.
موسیقی پاپ هم از این قاعده مستثنا نیست و چنانچه مشتمل بر طرب و لهو و لعب باشد حرام و گوش کردن آن جایز نیست.
اما این که چرا موسیقی مطرب و مناسب با مجالس لهو و لعب حرام و اگر چنین نباشد، حرام نیست، مطلب جداگانه ای است که به طور کلی می توان گفت: احکام الاهی براساس علم و حکمت الاهی و مصالح و مفاسد مربوط به هر حکم، جعل و بیان گردیده است و آنها را جز خداوند متعال آگاه نیست. آنچه در اختیار و امکان انسان ها است احکام مربوطه و مقداری از حکمت و فلسفه آنها است (نه علت واقعی).
آنچه در مورد موسیقی در این مجال می توان گفت: این است که مجموعه عواملی که انسان را از مسیر هدایت و تعالی معنوی و تفکر و زندگی متعادل و آرام باز میدارد و موجب ناراحتی های عصبی و روانی و نقصان عقل و خوشی های ناگهانی و مصنوعی و تهییج شهوت و فاصله گرفتن از واقعیت های زندگی میگردد، مورد نهی قرار گرفته اند.
[1] مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، سید محسن محمودی، ج 1، ص 53 و 54.