کپی شد

شلمغانی

ابوجعفر[1] شلمغانی که به عزاقری نیز شناخته می‌شود[2] در روستای شَلمَغان در نزدیک واسط (وسط بصره و بغداد) از شهرهای عراق متولد شد.[3] هم‌چنین فرقة «العزاقرية» به او منسوب است.[4]

وی از اصحاب امام حسن عسکری(علیه السلام) و از فقها و محدثان امامیه در دوران غیبت صغرا بود.[5] شیخ طوسی در کتاب الغیبة دو نظر درباره جایگاه شلمغانی نزد حسین بن روح نوبختی، سومین نایب از نواب اربعه، نقل کرده‌است.[6] بنا به یک نقل، او جایگاه ویژه‌ای نزد حسین بن روح داشت و واسطه بین او و مردم بود و حوایج شیعیان را به وی می‌رساند.[7] بنا به نقل دیگر حسین بن روح چنین جایگاهی به وی نداده و او فقط یکی از فقیهان شیعه و مورد اعتماد اصحاب بود.[8]

 

[1]. خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۸، ص ۵۰.

[2]. زركلى، خير الدين، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و  المستعربين و المستشرقين، ج ‏6، ص 273.

[3]. ابن‌اثیر، على بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج ۸، ص ۲۹۰؛ ابن اثير، عز الدين، الكامل،ترجمه، حالت، ابو القاسم و خلیلی، عباس، ج ‏20، ص 13.

[4]. الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و  المستعربين و المستشرقين، ج ‏6، ص 273.

[5]. صفری فروشانی، نعمت‌الله، غالیان (کاوشی در جریان‌ها و برآیندها) ، ص ۱۳۶.

[6]. طوسی، محمد بن حسن، کتاب الغیبة، ص۳۰۳ و ۴۰۸.

[7]. همان، ص ۳۰۳.

[8]. همان، ص ۴۰۸.