شرایط طلاق

اسلام ازدواج را بسیار با ارزش و با اهمیت دانسته و آن را مورد تشویق و ترغیب قرار داده و از طرف دیگر طلاق را مبغوض ترین حلال ها در نزد خدا دانسته است که تنها در مواردی که چاره ای از آن نباشد می توان بدان اقدام کرد! سرمایه اصلی یک ازدواج محبت و عشق و علاقه بین زن و شوهر است. اگر خدای نکرده زن و شوهر یک دیگر را دوست نداشته باشند، زندگی به کام آنان تلخ خواهد شد، همگان وظیفه دارند تا این محبت را بین زن و شوهر ایجاد و تقویت کنند، اما اگر کار به جایی برسد که چاره ای جز طلاق نباشد می توان به آن اقدام کرد.

در رابطه با مسائل شرعی طلاق باید گفت: ” طلاق از ایقاعات است؛ یعنی انشاء و ایجاد آن یک طرفه و از طرف مرد است و نیاز به رضایت و مداخله زن ندارد.” بنا بر این مرد می تواند با شرایطی به طور یک طرفه همسر خود را طلاق دهد. امام خمینی (ره) در بیان شرایط طلاق دهنده می کوید: “مردى كه زن خود را طلاق مى‏دهد، بايد عاقل و بنا بر احتياط واجب، بالغ باشد و به اختيار خود طلاق دهد و اگر او را مجبور كنند زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است؛ و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صيغه طلاق را به شوخى بگويد صحيح نيست.”[1] هم چنین یکی از شرایط طلاق این است که زن در عادت زنانه نباشد، اما این شرط در مورد همسری که همخوابی نداشته جاری نمی شود. امام خمینی (ره) در این زمینه می گوید: “طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است: اوّل: آن كه شوهرش بعد از ازدواج با او نزديكى نكرده باشد. دوم: آبستن باشد و اگر معلوم نباشد كه آبستن است و شوهر در حال حيض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، اشكال ندارد. سوم: مرد به واسطه غايب بودن نتواند يا برايش مشكل باشد كه پاک بودن زن را بفهمد”.[2]

اگر شوهر زنش را قبل از دخول و نزديكى، طلاق داد، نصف مهرى را كه معين شده است، بايد به او بپردازد.[3]