شخصیت های مهم شیعه اثنی عشری

در تاریكزار بی‌تپش زندگی انسانها، این مشعل روشنائی آفرین دانش است كه فروغ و زندگی و شور و تپش می‌آفریند، حتی آنان كه به افق اعلای شهادت می‌رسند، جان می‌بازند و خون پاک خود را بر رواق تاریخ می‌نگارند، پرورش یافته دامان دانش ها و بینش ها هستند. روح زندگی، ناموس اجتماع، شعله تاریخ، نردبان معنویت باروركننده اندیشه‌ها، پشتیبان بشریت و مایه ارجمندی تاریخ انسان، دانش و دانشمندان هستند. توده‌های انسانی بی‌آن كه پیوسته آگاه باشند، از آثار وجود علماء و دانشمندان همیشه برخوردار بوده و هستند و در پیمودن راه زندگی همواره از آنان یاری گرفته و می‌گیرند. چنان كه مردمان، همه جا و هر زمان ـ بی‌آنكه پیوسته توجه داشته باشند ـ از خورشید بهره گرفته و می‌گیرند.

در مكتب تابناك اسلام و خصوصاً در نظر ائمه شیعه (علیهم السلام) نیز، علماء و دانشمندان از مقامی بس عظیم برخوردار و با اوصافی متعالی ستوده شده‌اند كه بعد از پیامبران و امامان (علیهم السّلام) كسی را یارای برابری با شأن و مرتبه آنان نیست. البته نه این كه هر كس علمی از علوم رسمی را فراگرفت و اصطلاحاتی را به حافظه خود سپرد، واجد این مقام و مرتبه باشد، بلكه مراد عالمانی هستند كه عمل را سرلوحه كار خود قرار داده و در مسیر حركت به سوی حضرت حقّ (تبارک و تعالی) قدم بر می‌دارند و وجودشان سرشار از عشق به خدا و خدمت به بشریّت و نمایاندن صراط مستقیم از كژراهه‌ های ضلالت و گمراهی است.

در این میان شخصیت ها و علمای شیعه اثنی عشری مانند خورشید می درخشند. لذا در این چند مقال مختصر به معرفی اجمالی تعداد معدودی از بزرگان شیعه اثنی عشری پر داخته می شود.