شخصیت سیاسی حضرت عیسی (علیه السّلام)

یکی از اتهاماتی که برخی از مسیحیان در طول تاریخ برای رسیدن به اهداف شوم خود، به حضرت عیسی (علیه السلام) وارد کرده‌اند، این است که؛ از آن حضرت چهره‌ای معرفی کرده‌اند که گویا ایشان با حکومت، سیاست و کار‌های اجتماعی، کاری نداشته و فردی گوشه گیر و منزوی بوده است، در حالی که حضرت مسیح (علیه السلام) هم مثل دیگر انبیای الهی، می خواست حکومت تشکیل داده و احکام الهی را اجرا نماید.

همچنین مسیح در معنای لغوی به کسی گفته می شود که با روغن مقدس، تعمید[1] یافته است. منشأ این معنا از این قضیه  است که: وقتی خواستند «طالوت» را به عنوان حاکم برای یهودیان برگزینند؛ سموئیل نبی (علیه السلام) ایشان را با روغن مقدس تعمید، پس از او داود (علیه السلام) و بعد از وی سلیمان (علیه السلام) را غسل تعمید دادند. پس تعمید دادن با روغن مقدس برای به دست گرفتن قدرت بوده است. حضرت عیسی (علیه السلام) هم اگر مسیح نامیده می شود؛ برای این است که ایشان برای ایجاد حکومت اقدام کرده است. وی برای دست یابی به این هدف، مبارزه‌ای را  شروع کرد و نخستین درگیری ایشان با کاهنان معبد حضرت سلیمان (علیه السلام) بود. حکومت داخلی یهودی‌ها را بزرگان بنی اسرائیل به عهده داشتند و آن حضرت با کاهنان درگیر می‌شود که چرا احکام شریعت را خوب اجرا نمی کنند.

همچنین با مطالعه اناجیل به آسانی می توان دریافت که حضرت عیسی (علیه السلام) یک فرد انقلابی بوده و برای پیروز کردن ستمدیدگان بر ستمکاران تلاش می کرده است. البته نباید فراموش کرد که مسیحیان تقریبا از همان آغاز، پیوسته می گفتند که هدف وی مسائلی ملکوتی بوده و کشته شدن او برای کفاره شدن گناهان بشر اتفاق افتاده است. این دیدگاه با اناجیل هماهنگی زیادی ندارد، ولی با نوشته های پولس موافق است.[2]

کلیدواژه:  حضرت عیسی و سیاست، حضرت مسیح و حکومت، انقلابی بودن حضرت عیسی

[1]. غسل تعمید یکى از آداب مذهب مسیحیان است. آنها مدّعى هستند که این غسل پیش از مسیح نیز وجود داشته و این عمل درباره هرکس انجام گیرد، سبب پاکى او از گناه و وقف نفس در راه خدمت و طاعت خدا مى باشد. در کلیساهاى امروز غسل تعمید درباره همه یکنواخت انجام مى گیرد و ترتیب آن به قرار زیر است:

کشیش، ظرفى بزرگ را پر از آب نموده و گاهى مقدارى روغن «بلسان» و «نمک» در آن مى ریزد، سپس شخصى را که مى خواهند تعمید دهند، در حضور جمعى با جمله هاى زیر خطاب مى کند: «بدان که مسیحیّت عبارت از این است که معتقد باشید که خدا از سه اصل ازلى پدر و پسر و روح القدس مرکّب است، پس عیسى خدا و پسر خدا است و در رحم مادرش مریم به صورت بشر درآمده. او از جوهر پدرش خدا است و از جوهر مادرش انسان است و او به دار آویخته شد و بعد از سه روز زنده شد و (چهل روز در میان مردم بود) و به آسمان رفت و در جانب راست پدر نشست و همان خداى مقتول در روز رستاخیز گواهى خواهد داد که تو ایمان آوردى!». در این لحظه طرف باید بگوید بلى و کشیش بلافاصله از آن آب برداشته و بر شخص تعمید یافته مى ریزد و با صداى بلند مى گوید من تو را تعمید مى دهم به نام پدر و پسر و روح القدس و سپس با دستمال صورت او را پاک مى کند و در این لحظه گناه او بخشیده شده و یا به طور رسمى مسیحى مى شود!». تعمید کودک در روز هشتم صورت مى گیرد و پدر و مادر، کودک خود را به کلیسا مى آورند، کشیش کودک را با سخنان فوق مخاطب ساخته و پدر و مادر به جاى کودک مى گویند بلى.

بنابر این غسل تعمید درباره کسانى که سابقه مسیحیّت دارند و رسماً مسیحى هستند سبب پاکى از گناه است، درباره کودکان و مسیحیانى که در کودکى تعمید نیافته‌اند و یا کسانى که به تازگى در این آیین وارد مى شوند، نشانه ورود به آیین مسیح و پذیرش این کیش خواهد بود. ر.ک: پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی.

[2]. برگرفته از مرکز اطلاع رسانی حوزه نت.