شب شهادت امام باقر (علیه السلام)

در بصائر الدّرجات آمده که امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: در شب وفات پدر بزرگوار به نزد آن حضرت رفتم كه با او سخن بگويم، به من اشاره كرد كه فاصله بگیر، و با كسى رازى مى‏گفت كه من او را نمى‏ديدم، يا آن كه با پروردگار خود مناجات مى‏كرد، بعد از ساعتى به خدمت او رفتم فرمود: فرزندم! من در اين شب دار فانى را وداع مى‏كنم و به رياض قدس ارتحال مى‏نمايم. و در اين شب حضرت رسالت (صلی الله علیه و آله) به عالم بقاء رحلت نمود، در اين وقت پدرم حضرت علىّ بن الحسين (علیهما السلام) براى من شربتى آورد كه من آشاميدم و مرا بشارت لقاى حقّ تعالى داد.[1]

كلينى به سند صحيح از امام باقر (علیه السلام) روايت كرده است كه مردى  از مدينه دور بود در خواب ديد كه [به او گفتند كه‏] برو و بر امام محمّد باقر (علیه السلام)  نماز بخوان كه ملائكه او را در بقيع غسل مى‏دهند.[2]

همچنین روايت كرده است كه حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) 800 درهم براى عزاداری خود وصيّت فرمود.[3] و از حضرت صادق (علیه السلام) روايت كرده است كه پدرم گفت: اى جعفر از مال من برای گریه کنندگان وقفى بكن كه ده سال در منى در موسم حجّ بر من ندبه و گريه كنند، و رسم ماتم را تجديد نمايند و بر مظلوميّت من زارى كنند.[4]

كـليـنـى از زراره روايـت كـرده اسـت كـه گـفت : روزى از امام باقر (علیه السلام) شنيدم كه فرمود: در خواب ديدم كه بر سر كوهى ايستاده بودم و مـردم از هر طرف آن كوه به سوى من بالا مى آمدند، چون مردم بر اطراف آن كوه بسيار جمع شدند، ناگاه كوه بلند شد و مردم از هر طرف فرو مى ريختند تا آن كه اندک جماعتى بر آن كـوه مـى ماندند و پنج مرتبه چنين شد، و گويا آن حضرت اين خواب را به وفات خود تـعـبـيـر فـرمـوده بـود، بـعـد از پـنـج شـب از ايـن خـواب بـه رحـمـت خدا واصل گرديد.[5]