سیر تحول و تطور تاریخی فرقه دروزیه

دروز فرقه‌ای از باطنيه (اسماعیلیه) هستند که عقایدشان سری است.

پیرامون فرقه دروزیه نوشته‌ای که بتوان به آن اعتماد نمود وجود ندارد؛ زیرا دروزیه گروهی نیست که باورهایش را منتشر کند تا محقق بتواند مطالب مورد اعتمادش را از آن بگیرد.

بله مستشرقین پیرامون این گروه چیزهایی نوشتند که قابل اعتماد نیست.

اما کلیاتش این است که اسماعیلیه یک فرقه بیش نبودند که برخی به دلیل قول به الوهیت الحاكم باللَّه امام یازدهمشان موجب انشقاق اسماعیلیه شدند که امروزه به دروزیه شهرت یافتند.

الحاكم بالله از حمزة بن علي فارسی که ملقّب به درزی بود خواست تا به کشور شام برود و مسؤولیت دعوت اسماعیلیه را برعهده بگیرد و مقرّش را «وادي التيم» قرار دهد، و او را به سيد هادی ملقب نمود. درزی در اندک مدتی توانست اسماعیلیه را در آن منطقه گسترش دهد تا این‌که به او خبر رسید که حاکم از دنیا رفته و پسرش ظاهر جای او نشسته است، اما با این حال درزی مرگ امام حاكم را نپذیرفت بلکه ادعا کرد که او غائب است و منتظر برگشت او بود و این جدایی در سال 411 قمری اتفاق افتاد.[1]

[1] . ر ک: سبحانی، جعفر، بحوث في الملل و النحل، ج ‏8، ص 344.