کپی شد
سیرت نیکوی امام حسن (علیه السلام)
روش، منش، رفتار و کردار امام مجتبی (علیه السلام) نمونه روزگار بود. در یک جمع بندی کلّی، می توان چنین نتیجه گرفت که تاریخ نویسان مهم ترین برجستگی های اخلاقی آن حضرت را «بخشنده ترین، بزرگمنش ترین، با سخاوت ترین، حلیم ترین، زاهدترین، راستگوترین، پارساترین، عابدترین، گرامی ترین، پرگذشت ترین و دارای گشاده ترین سینه در میان مردم» ثبت و ضبط کرده‌اند.
شیخ صدوق در کتاب امالی از امام صادق (علیه السلام) و آن حضرت از پدرانش چنین نقل می کند:
«امام حسن بن علی بن ابیطالب (علیهم السلام)، در میان مردم زمان خود، عابدترین، پارساترین و گرامی ترین افراد بود. چون قصد حجّ می کرد، پیاده می رفت و گاهی پای خود را برهنه می نمود. هیچگاه دست به کاری نمی زد مگر اینکه خدا را یاد می نمود. راستگوترین مردم بود و رساترین بیان را داشت. هرگاه به در ورودی مسجدی می رسید، سر خود را بلند کرده، عرض می نمود: «بارالها! مهمان تو به حضورت رسیده، ای احسانگر! بنده تباهکارت به درگاهت شتافته؛ پس از زشتی هایی که مرتکب شده، به خاطر زیبایی هایی که نزد تو است، در گذر؛ ای کریم»![1]
زینب بنت ابی رافع روایت می کند: فاطمه (سلام الله علیها) در زمانی که پدر ارجمندش بر بستر بیماری مرگ افتاده بود، دست دو فرزندش را گرفت و خدمت پدر بزرگوارش آورد و فرمود: «ای پیامبر خدا! این دو، فرزندانت هستند؛ آیا برای آنان ارثی از خود قرار نمی دهی»؟
رسول مکرّم اسلام در پاسخ دخترش فرمود: «هیبت و آقایی خود را برای حسن و بخشش و شجاعتم را برای حسین ارث قرار می دهم».[2]
محمد بن اسحاق می گوید: «پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) هیچ کس در شرف و عزّت به رتبه حسن بن علی (علیهما السّلام) نرسید».[3]
روایت شده درامام حسن و امام حسین (علیهما السّلام) پياده به حج ميرفتند هر سواری که به آنان می‌رسید براى احترامشان از مركب بزير مىآمد و مانند آنها پياده حركت مىكرد تا اين که پياده روى به برخى از مسافران سخت شد، پيش سعد وقاص آمدند و اظهار ناراحتى كردند و گفتند در صورتى كه اين بزرگواران پياده حركت كنند ما بخاطر احترامشان نمىتوانيم سوار شويم چاره‌ای کن. سعد وقاص به امام حسن (علیه السّلام) عرضه داشت پياده روى برای همراهان سخت است و چون شما پياده حركت مىكنيد بخود اجازه نميدهند سوار شوند بنا بر اين اگر شما سوار شويد مسافران اذیت نمی‌شوند.
امام حسن (علیه السّلام) فرمود ما متعهد شدهايم اين سفر را با پاى پياده به پيمائيم و چاره‌ای نداريم مراعات حال آنها را بکنیم و از بيراهه حركت كنيم.[4]
واصل بن عطاء می گوید: «سیمای حسن بن علی (علیهما السّلام)، چون سیمای پیامبران و هیبت او چون هیبت پادشاهان بود».[5] [6]
[1]. صدوق، أمالی، ص 178.
[2]. «امّا الحسن فانّ له هیبتی و سؤددی، و امّا الحسین فله جودی و شجاعتی»: طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الورى، ج 1، ص 412.
[3]. همان.
[4]. مفید، ارشاد، ج 2، ص 128.
[5]. همان.
[6]. با استفاده از مجله فرهنگ کوثر، شماره 55، میر حسینی، سید علی نقی.