کپی شد
سیاست مهم ترین انگیزه جلو گیری از نشر حدیث
مهم ترین علت منع حدیث، مسئله سیاسی بود. برخی سنت و سخنان رسول اکرم (ص) را مانع بزرگی بر سر راه خود می دیدند؛ از این رو چاره را در این دیدند که این مانع را از سر راه خود بردارند؛ زیرا می توانستند با کنار گذاشتن احادیث، قرآن را به دل خواه خود تأویل و تفسیر نمایند.
آنچه سبب منع از تدوین، نشر و نگارش حدیث پس از رحلت رسول اکرم (ص) گردید، همان چیزی است که مانع نگارش وصیت پیامبر اکرم در بستر احتضار گردید.[1]
“اگر احادیث نبوی جمع و تدوین می شد، بی درنگ مورد رجوع و قرائت و تدریس جامعه اسلامی قرار می گرفت و این باعث میشد تا توده امت با فلسفه سیاسی اسلام نیز آشنا شوند، و این فلسفه با نظام های خلافت نمی ساخت. روایات فِرَق اسلامی، مملوٌ از فضایل علی است، از جمله شامل فلسفه حکومت در اسلام است؛ زیرا در بیشتر این روایات، ملاک های تقدّم علی بن ابی طالب بر سایر افراد امّت، در استحقاق رهبری، بیان شده است. پس این گونه روایات باعث می شد تا ملاک های حکومت شرعی، دانسته شود و چشم و گوش مردم باز شده و برای حکومت های نادرست، باز شدن چشم و گوش مردم مصیبتی بزرگ محسوب می شد”.[2]
[1]. سبحانی، جعفر، ابحاث فی الملل و النحل، ج 1، ص 60 ـ 61، چاپ دوم، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه 1408ق، 1366ش؛ مرتضی عاملی، سید جعفر، الصحیح من سیرة النبی الاعظم (ص)، ج1 ، ص 27، پاورقی، چاپ اول، انتشارات اسلامی، قم.
[2]. حکیمی، محمدرضا، دانش مسلمین، ص 26، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1357هـ ش.