سلیمان بن صرد خزاعی پیش از حادثۀ عاشورا

پس از مرگ معاویه، بزرگان شیعى از جمله سلیمان، با فراخواندن مردم به حمایت از امام حسین (علیه‌السلام)، با نامه‌هاى متوالى امام را از حجاز به کوفه دعوت نمودند^[1] و سلیمان براى اطمینان از پایبندى کوفیان به حمایت از امام حسین، از آنان پیمان مؤکد گرفت،^[2] اما در واقعۀ کربلا، سلیمان خود از کسانى بود که از یارى امام حسین سر باز زد.^[3]

دوران پس از شهادت امام حسن (علیه‌السلام) برای سلیمان بن صرد، دوران سرنوشت‌ساز و با اهمیتی بود.

پس از شهادت امام حسن (علیه السلام)، شیعیان کوفه در خانۀ سلیمان، که در آن زمان شیخ‌الشیعه به‌شمار می‌رفت، جمع شدند.[4] و برای بیعت با امام حسین(علیه السلام) به وی دو نامه نوشتند.^[5] سلیمان در این دیدار گفت: معاویه به هلاکت رسیده و حسین به سوی مکه رهسپار گردیده است؛ شما شیعیان او و پیرو پدر او هستید؛ پس او را یاری رسانید و با دشمنانش بجنگید.^[6]

[1]. ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۲۵؛ نیز ر ک: طبرى، محمد بن جریر، تاریخ، ج ۵، ص ۳۵۲ـ۳۵۳.

[2]. ابن‌اعثم کوفی، احمد، کتاب الفتوح، ج ۵، ص ۲۷.

[3]. الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۲۵؛ عسقلانى، ابن‌حجر، الاصابة فى تمییز الصحابة، ج ۳، ص ۱۷۲؛ هدیه تقوى، مدخل «سلیمان بن صرد» در دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ۵۹۵۱.

[4]. یعقوبی، احمد بن یعقوب، تاریخ یعقوبی ج ۲، ص ۲۲۸؛ کتاب الفتوح، ج ۶، ص ۲۰۳ـ۲۰۴ و ۲۰۸.

[5]. کتاب الفتوح ، ج ۵، ص ۲۷ – ۳۰.

[6]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۳۲.