سلیمان بن صرد خزاعی و امام حسن (علیه السلام)

پس از شهادت امام علی (علیه‌السلام)، سلیمان هم‌چون دیگر بزرگان شیعی با امام حسن (علیه‌السلام) بیعت کرد،[1] اما پس از صلح امام حسن (علیه السلام)، سلیمان به همراه افرادی حضور امام(علیه السلام) رسید و با اعتراض به قبول صلح، آن حضرت را «مذلّ المؤمنین» خطاب کرد.[2] و امام را به شدت سرزنش کرد. سلیمان آمادگی خود و عراقیان را برای شکستن پیمان و از سرگیری جنگ با شامیان اعلام نمود، اما امام حسن با آرامش سعی کرد وی را با خود همراه سازد.[3] امام حسن(علیه السلام) در جواب وی می‌گوید: شما شیعه و دوستدار ما می‌باشید… خدا گواه است آن‌چه من انجام دادم در جهت حفظ خون‌هاست. پس راضی به قضای خدا باشید.[4]

پس از آن، سلیمان نزد امام حسین (علیه السلام) رفت و در این باره با وی گفتگو کرد، ولی امام حسین نیز بر پای‌بندی به پیمان برادرش تأکید کرد[5] و از سلیمان خواست مادام که معاویه زنده است، بر این پیمان وفادار بماند.[6]

[1]. دینوری، ابن‌ قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص ۱۴۱ و ۱۴۲؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌ الاشراف، ج ۲، ص ۳۹۰ـ۳۹۱ و 457.

[2]. دینوری، ابوحنیفه، أخبار الطوال، ص۲۴۱. این سخن منسوب به امیرمؤمنان(ع) خطاب به سلیمان بن صرد در منابع شیعی نیامده است؛ الامامة و السیاسة، ص۱۶۵.

[3]. الامامة و السیاسة، ج ۱، ص ۱۴۱۱۴۲؛ انساب‌الاشراف، ج ۲، ص۳۹۰ـ۳۹۱ و ص ۴۵۷.

[4]. الامامه و السیاسه، ج ۱، ص ۱۸۵.

[5].  همان، ص۱۸۶.

[6]. همان، ص ۱۴۱ و ۱۴۲؛ بلاذری، ج ۲، ص۳۹۰ـ۳۹۱ و ص ۴۵۷؛ ویکی فقه.