سلمان فارسی در نقل روایات

از اصطلاحات رایج بین علمای حدیث و مورخین اسلامی، اصطلاح ارکان اربعه است. مشهور و معروف بین آنها این است که ارکان اربعه عبارتند از سلمان، مقداد، ابوذر و عمّار. علما و دانشمندان حدیث و تاریخ، زمانی که دیدند در روایات و اخبار اهل بیت (ع) مکرر از این چهار نفر به عناوین گوناگون ستایش شده است و یا آن همه فضایل و مناقب در بارۀ این چهار نفر وجود دارد که پس از ائمه (ع) نظیر ندارد، از این رو ایشان را به عنوان پایه های دین و ستون های محکم ایمان یاد کرده و با اصطلاح ارکان اربعه معرفی نموده اند.[1]

به این ترتیب سلمان فارسی یکی از ارکان اربعه در بین علمای حدیث و تاریخ شناخته شده است، که به چند روایت به نقل ایشان اشاره می کنیم:

از سلمان روايت شده است كه از پيامبر پرسيد: «اى رسول خدا جانشين و وصى تو كيست؟ پيامبر فرمود: اى سلمان جانشين برادرم موسى كه بود؟ سلمان پاسخ داد: يوشع بن نون. پيامبر فرمود: جانشين و وارث من كه دين مرا به جا مى آورد و وعدۀ مرا تحقّق مى بخشد، على بن ابى طالب است».[2]

از سلمان فارسی روایت شده است که پیامبر اسلام فرمود: من و علی از یک نور خلق شدیم چهار هزار سال قبل از آن که خداوند آدم را خلق کند. [3]