کپی شد

سفر پیامبر اسلام (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) برای عمره

پیامبر اکرم (صلی اللّه ‌علیه و آله) پس از رؤیایی حاکی از ورود خودش و مسلمانان به مسجدالحرام و زیارت خانه خدا،[1] اصحاب را برای عزیمت به مکه و ادای مراسم عمره فراخواند و چون از کینه‌توزی و جنگ‌افروزی قریش یا ممانعت آنان بیمناک بود، اعراب اطراف مدینه را نیز به همراهی در این سفر دعوت کرد.[2]

کاروان مسلمانان، متشکل از مهاجران و انصار و عرب‌هایی که به آنان پیوستند، روز دوشنبه اول ذیقعده سال ششم هجری، مدینه را به سوی مکه ترک کرد.[3]

در طول راه از بدویان خواستند تا وى را همراهى کنند. آنان از پذیرفتن دعوت پیامبر (صلى الله علیه و آله) خوددارى کردند، گویا ترس عمده آنان از این به ظاهر بى‌‌احتیاطى مسلمانان بود که سلاحى همراه نداشتند. اعراب بر این باور بودند که این سپاه بازگشت ندارد؛ زیرا به سوى مردم مسلحى مى‌رود که هنوز خاطره مصیبت بدر را در ذهن دارند.[4] این قبایل عبارت بودند از: بنى بکر، مزینه و جهینه که با یک‌دیگر مى‌گفتند، آیا محمد مى‌خواهد به وسیله ما با قومى جنگ کند که از لحاظ مرکب و اسلحه کاملا آماده‌‌اند؟ حتما محمد و اصحابش یک لقمه چرب و نرم خواهند بود! و هرگز نه خودش و نه یارانش از این سفر برنخواهند گشت! زیرا نه عده‌اى دارند و نه ساز و برگى!.[5]

 

[1]. فتح، ۲۷.

[2]. ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویة، تحقیق: سهیل زکار، ج۳، ص۷۷۴.

[3]. واقدی، محمد بن عمر، المغازی، تحقیق: مارسدن جونز، ج۲، ص۵۷۳.

[4]. همان، ص ۵۷۵- ۵۷۴؛ صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد في سيرة خير العباد، ج ۵، ص ۵۷.

[5]. واقدى، محمد بن عمر، مغازى تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، ترجمه: مهدوى دامغانى، محمود، ص۴۳۵؛ سایت اهل البیت.