سرزمین کربلا در گذر تاریخ

در گذشته های بسیار دور؛ در زمان ساسانیان، کربلا بسیار آباد بوده، ولی بعدها ویران شد و به بیابان و صحرا تبدیل شده و دیگر منطقه مسکونی و آبادی نبوده است. کربلا در سال 61 هجری قمری، دشت و ناحیه صحرایی بود، ولی از آن زمان که شهادت حسین بن علی (ع) به همراه دیگر یارانش، در این سرزمین اتفاق افتاد، مورد توجه شیعیان و محبین خاندان اهل بیت پیامبر (ع) واقع شد. اگرچه در طول قرون و اعصار، بارها تخریب شده، ولی مجدّداً آباد شده است.

سرزمین کربلا در ناحیه بیابانی و پر از تپه های باستانی واقع شده است که نام آن نینوا می باشد؛ از این رو نام دیگر کربلا را نینوا نیز می گویند. این سرزمین قریه «یونس بن متی» یکی از پیغمبران الهی بود و او از همین سرزمین مردمانش را به سوی خدا دعوت کرد. بعضی از محققان گفته اند که کربلا یکی از قریه های قدیمی منطقه «بابل» است که در قرون و اعصار گذشته بوده و شاهد این مطلب، وجود یکی از آثار باستانی واقع در نزدیکی «سدة الهندیه» است. این سرزمین 13 قرن قبل از میلاد، اقامتگاه سلطنتی بعضی از امپراتوران و شاهان آشوری، مانند «آشور بنی پال» بوده و علم پزشکی در آن گسترش داشته و مراکز تجاری، کتابخانه و معابد و امکانات مختلفی را شامل می شده که اواخر قرن هفتم قبل از میلاد، به دست مادها و بابلیان ویران شده است. نام آن از خدا گونه باروری آشوریان قدیم «نینا» گرفته شد و بعد از خرابی با نام «نینوا» برقرار ماند.[1]