سرزمین مکه در گذر تاریخ

منطقه مکه از قدیم الایام در مسیر کاروانیان راه یمن و شام قرار داشت، ولى تبدیل آن به‌شهر و آبادانى‌اش با اسکان حضرت هاجر و حضرت اسماعیل (علیهما‌السلام) در آن شروع مى‌شود.

آن زمان که حضرت ابراهیم (علیه‌السلام)؛ زن و فرزند خود را به‌امر الهى در بیابان غیر ذى‌ذرع و بى‌آب ساکن ساخت،[1] به‌اراده الهى چشمه آبى زیر پاى کودکِ حضرت هاجر جوشید و با پیدایش آب زمزم، قوم جُرهُم (از قبایل یمنى) متوجه وجود آب در سرزمین مکه شده و در آن نقطه اقامت گزیدند و از آن به‌بعد مکه به‌سمت شهر شدن سوق یافت.

آن‌گاه که کعبه به‌دست تواناى حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) و با کمک فرزندش حضرت اسماعیل (علیه‌السلام) بنا گردید، مکه از جهت تشریفات مذهبى و از جهت امور بازرگانى نیز ارزش و اعتبار یافت.[2]

[1]. ابراهیم، 37.

[2]. حريرى، محمديوسف، فرهنگ اصطلاحات حج، ص 188.