سخاوت‌مندی عبدالمطّلب

عبدالمطّلب، مرد بسیار بخشنده‌ای بود و به دلیل همین ویژگی نیکو، به وی فیاض می‌گفتند. وی پیش از احیای زمزم، چشمه‌ای به‌نام «ذوالهرم» در طائف احداث کرده بود و مردم با آب آن سیراب می‌شدند. وی حتی با پرندگان و حیوانات وحشی نیز مهربان بود و به پسرش ابوطالب غذا می‌داد که در کوه ها بریزد، تا پرندگان و حیوانات کوهستان آن را بخورند و سیر شوند. ابوطالب در ضمن شعری درباره این کار چنین می‌گفت: «هنگامی که دستان جوانمردان و سخاوت‌مندان از بخشش می‌لرزد، ما به مردم آن‌قدر خوراک می‌دهیم که پرندگان هم از مازاد غذای ما می‌خورند». آب مکه، شیرین نبود، عبدالمطّلب نخستین کسی بود که در آن جا، آب شیرین و گوارا به مردم نوشاند. وی همیشه با آب و غذا از حاجیان پذیرایی می‌کرد.[1]

[1]. يعقوبى، احمد بن أبى يعقوب، تاريخ اليعقوبى، ج 2، ص 250.