Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

سایر عوامل وسعت رزق

در روایات عوامل متعددی از موجبات زیادی روزی برشمرده شده که به بعضی از آنها اشاره می شود:

در روایتی على(ع) می فرماید: «آيا آگاه كنم شما را به آنچه رزق را فراوان مى‏كند؟ گفتند: بلى اى امير مؤمنان، فرمود: ميان دو نماز جمع كردن، خواندن تعقيب بعد از نماز صبح و عشاء، رفت و آمد خويشاوندى، رُفتن آستانه خانه، با برادر دينى همراهى كردن، عجله كردن در طلب رزق، از خداوند آمرزش خواستن، امانت دارى، سخن به حق گفتن، به صداى مؤذن جواب گفتن، سخن نگفتن در مستراح، حرص نورزيدن، سپاس گزارى از صاحب نعمت، دورى جستن از قسم دروغ، وضو گرفتن قبل از غذا و خوردن آنچه از سفره بيرون مى‏افتد روزى را زياد مى‏كند، و …».[1]

از دیگر عوامل وسعت رزق، «نیت» می باشد. البته نیت، در هر دو جنبۀ (زیادی و کاهش روزی) مؤثر است. علی (ع) می فرماید: «روزى مرد به قدر نيت او است».
I begrænsede glatte muskelformuleringer frembragte lacidipin et alarmerende koncentrationsafhængigt skift for patienten i nøjagtige dosis-responskurver uden https://denmarkrx.com/viagra-professional-uden-recept.html nogen yderligere neuromuskulær junction-inhibering, med pA lig.
[2] مراد از این سخن این است که، نيت و قصد انسان در زیادی و کمی روزی مؤثر است، پس هر گاه قصد و همت او این باشد که بر خانواده و دیگران توسعه دهد، خداوند روزی او را زیاد می کند و اگر قصد او قرار دادن آنان در تنگنا باشد خداوند نيز او را در تنگنا قرار خواهد داد.

«احسان و نیکوکاری» به دیگران، خصوصا به پدر و مادر؛ چه در زمان زندگی و چه بعد از مرگشان؛ نیز باعث زیادی روزی می گردد.[3]

«استغفار» نیز از جملۀ راه های برکت در زندگی است. امامان ما استغفار را با استناد به آیات قرآنی[4]، موجب زیادی مال و فرزند و خیر دنیا و آخرت دانسته اند.[5]


.[1] طبرسى، على بن حسن بن فضل، مشكاة الانوار، هوشمند و محمدى، ص 251، دار الثقلين‏، چاپ اول‏، قم‏، 1379 ش‏.

[2]. آمدی، عبد الواحد، غرر الحکم، ص 399، انتشارات دفتر تبلیغات، قم، 1366ش.

[3]. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج 18، ص 371، ح 23874، مؤسسه آل البیت، قم، 1409ه ق.

[4]. نوح ، 10 و 11.

[5]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 88، ص 336، ح 20؛ ج 92، ص 293 و …، مؤسسه الوفاء، بیروت، 1404 ه ق.