کپی شد
زن در قرآن
از نظر قرآن، زن دارای مقام و منزلت بسیار بالا است. قرآن مرد و زن را از لحاظ خلقت از یک جنس و در اصل گوهر انسانی یکی می داند.
از نظر فضیلت و دارا شدن ارزش های والای انسانی و مقام معنوی و توانایی کسب صفات عالیه در تعبیرات قرآن تفاوتی بین زن و مرد دیده نمی شود در این زمینه آیات فراوانی در قرآن مجید وجود دارد در برخی از این آیات، این مضمون به چشم می خورد: «هر کس عمل شایسته انجام دهد و با ایمان باشد چه زن و چه مرد، حیات پاکیزه دارد و به بهشت می رود و نزد خدا مقرب است».[1]
در قرآن از مرد به عنوان پدر و از زن به عنوان مادر همواره باهم نام برده شده است و فرزند مکلّف شده که آنها را احترام بگذارد و بی احترامی ننماید و حتی اگر مشرک بودند با این که توصیه آنها را به شرک نباید بپذیرد ولی در عین حال با آنها به نیکی معاشرت نماید و در همه جا پدر و مادر، یکسان و با هم مورد ستایش قرار گرفته اند. [2]
قرآن در مورد ارزش والای انسانی زن مانند مرد به این موارد اشاره کرده است: «مردان و زنان مسلمان، مردان و زنان مؤمن، مردان و زنان فرمانبردار، مردان و زنان راستگو، مردان و زنان صبرکننده، مردان و زنان فروتن، مردان و زنان روزه گیر و … ».همچنین زن در تفكر قرآنی، همپای مرد، تكامل پذیر است و در پرتو شناخت و عمل می تواند سیر تكاملی داشته باشد. قرآن كریم هرگاه از كمالات و ارزش های والایی كه انسان به آنها می رسد، سخن میگوید، زنان را همدوش مردان قرار می دهد.[3]
قرآن کریم از زنانی نام می برد که مورد لطف خاص الهی و طرف وحی مقام ربوبی بوده و یا فرشتگان با آنان سخن می گفته اند به عنوان نمونه و الگو برای ایمان و مقاومت در راه خدا به مردم معرفی شده اند. در این زمینه می توان به آیات مربوط به حضرت مریم (س)، مادر حضرت موسی و همسر فرعون[4] اشاره کرد.
در مورد حضرت مریم (س) می فرماید: «پروردگارش او (مریم ) را پذیرفت، پذیرفتنی نیکو و او را تربیت نیکو داد و زکریا را کفیل او قرار داد. هرگاه که زکریا در عبادتگاه او وارد می شد، میوه ای مخصوص نزد مریم می یافت و می گفت: این از کجا آمده است؟ می گفت: این از جانب خداوند آمده است که خدا هر که را خواهد روزی بی حساب دهد»[5] و سپس فرمود: «فرشتگان گفتند خداوند تو را برگزیده و پاکت داشته است و از زنان جهان، تو را برگزید».[6]
[1]. نحل، 97.
[2]. احقاف، 15.
[3]. احزاب، 35؛ آل عمران، 195.
[4]. تحریم، 11، و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام كه گفت: «پروردگارا! خانه اى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهايى بخش!».
[5]. آل عمران، 37.
[6]. همان، 42.