کپی شد
زندگی نامه فاطمه ام البنین
یكى از زنان نمونه تاریخ، «فاطمه كلابيه» مشهور به ام البنين (سلام الله علیها) است. وی از زنان مؤمن، شجاع، فداكار و وفادار به ولایت اهل بیت (علیهم السلام) بود. پس از آنكه اميرالمؤمنين على‌بن‌ابى‌طالب (عليهماالسلام) به سوگ پاره تن و ريحانه رسول خدا (صلى‌الله عليه و آله)؛ يعنى حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله عليه) نشست، برادرش عقيل بن ابى طالب (عليه‌السلام) را كه آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برايش همسرى از تبار دلاوران برگزيند تا فرزندان دليرى براى مولا به ارمغان آورد كه سالار شهيدان حسين بن على (عليهماالسلام) را در كربلا يارى كند.
عقيل، فاطمه كلابيه را براى آن‌حضرت برگزيد كه قبيله و خاندانش؛ بنى كلاب، در شجاعت بى مانند بودند. بنى كلاب از حيث شجاعت و دلاورى در ميان عرب زبانزد بودند و لبيد درباره آنان چنين سروده است: ما بهترين زادگان عامر بن صعصعه هستیم و كسى بر اين ادعا خرده نمى‌گرفت. حضرت اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) اين انتخاب را پسنديد و پيوندى هميشگى بين ایشان برقرار شد.
نسب و خاندان فاطمه ام البنین
سلسله خاندان ام البنين عبارتنداز: حزام (پدر ام البنین) بن خالد بن ربيعة بن وحيد (عامر) بن كعب بن عامر بن كلاب ابن ربيعة بن عامر بن صعصعة بن معاوية بن بكر بن هوازن.[1]
[1]. مسعودي، على بن حسين، التنبيه و الإشراف، ترجمه: پاينده، ابو القاسم، ص 275، شركت انتشارات علمى و فرهنگى، چاپ دوم، تهران، 1365 ش.
والدین فاطمه ام البنین
بنابر آن‌چه در کتاب‌های تاریخ وارد شده، ام البنین دختر حزام بن خالد کلابی است.[1] همچینن نام مادر او ثمامة دختر سهيل بن عامراست.[2]
[1]. طبرى، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد، أبو الفضل ابراهیم، ج 5، ص 468، دار التراث، چاپ دوم، بیروت، 1387 ق / 1967 م؛ مسعودي، على بن حسين، التنبيه و الإشراف، ترجمه: پاينده، ابو القاسم، ص 275.
[2]. ابو الفرج اصفهانى، على بن الحسين، مقاتل الطالبيين، تحقيق: صقر، سيد احمد، ص 87، دار المعرفة، بيروت، بى تا.
وفات فاطمه ام البنین
از تاریخ وفات ام البنین اطلاع دقیقی در دست نیست. اما معروف است که او در ۱۳ جمادی‌الثانی ۶۴ قمری از دنیا رفته و پیکر او در شهر مدینه، در قبرستان بقیع دفن شده است.
برخی نیز وفات او را در ۱۸ جمادی الثانی ۶۴ قمری دانسته‌اند.[1] برخی نیز مدعی شده‌اند که برای زنده بودن ام البنین بعد از جریان کربلا هیچ دلیل مستندی وجود ندارد و همه دلایل ارائه شده قابل مناقشه می‌باشد.[2]
[1]. زهیری، داود بن عبد الله، السیدة أم البنین (علیهاالسلام) سیرتها – کراماتها، ص 169 و 170، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، بیروت، ۲۰۰۶ م.
[2]. موسوی مقرم، عبد الرزاق، مقتل الحسین (علیه‌السلام) أو حدیث کربلاء، ص 355- 377، انتشارات مؤسسة الخرسان للمطبوعات، بیروت، ۱۴۲۶ ق، با اقتباس از سایت ویکی شیعه.