کپی شد
زندگی نامه شیخ صدوق
رئيس المُحدِّثين ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن موسى بن بابَوَيهِ قمّى ملقب به (صدوق)؛ یکی از بزرگ ترین شخصیت های جهان اسلام و برجسته ترین چهره های درخشان علم و فضیلت است. او با جمع آوری روایات و تألیف ده ها جلد کتاب نفیس و ارزشمند، به اسلام و عالم تشیع خدمات فراوانی کرد.
وی بزرگ ترين شخصیت علمی خاندان بابَوَيه است. جد بزرگ اين خانوادۀ دانشمند كه در طول چند قرن فضلاى نام آورى به عالَم دين و دانش تقديم داشته؛ بابويه نام داشت. علماى شيعه متفق هستند كه صدوق و برادر بزرگ تر او به دعاى حضرت ولىّ عصر (علیه السلام) به دنيا آمدند.
شيخ صدوق در حدود سال ۳۰۶ قمری در شهر قم متولد شد. البته جمعی از نویسندگان قرون اخیر، با تکیه به برخی روایات، تولد او را اندکی پس از سال ۳۰۵ قمری دانسته‌اند.[1]
وی در قم پرورش یافت و ۲۰ سال با پدرش زندگی کرد و از وی و دیگر علمای قم دانش آموخت و سپس به درخواست اهل ری به آنجا رفت و با این که در عنفوان جوانی بود، آوازه اش بالا گرفت. مدتی در آنجا بود سپس با اجازه از حاکم آنجا؛ رکن الدوله بویه ای، جهت زیارت امام رضا (علیه السلام) به مشهد الرضا رفت و در بازگشت در نیشابور ساکن شد و بزرگان آنجا دورش حلقه زدند. به این طریق او با خروج از قم به ری، استرآباد، جرجان، نیشابور، مشهد، مروروذ، سرخس، ایلاق، سمرقند، فرغانه، بلخ از شهرهای ماوراء النهر رفت. همچنین به همدان، بغداد، کوفه، فید، مکه و مدینه مسافرت کرد.[2]
[1]. بحرالعلوم طباطبائی، سیدمهدی، رجال السید بحرالعلوم (المعروف بالفوائد الرجالیه)، بحرالعلوم، محمد صادق و بحرالعلوم، حسین، ج ۳، ص ۳۰۱.
[2]. صدوق، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و بلاغى، صدر بلاغى، محمد جواد، مقدمه ج 1، ص 8 – 11.