زندگی نامه سفیانی

در مورد نام سفیانی نقل‌های متفاوتی وجود دارد؛ در منابع روائی شیعی، وی به عنوان فردی به نام عثمان بن عنبسه از تبار ابوسفیان معرفی شده است. در منابع اهل سنت وی با نام‌هایی چون: حرب بن عنبسه، عنبسه بن مرّه، عنبسه بن هند، عبداللَّه بن یزید، ابوعتبه و معاویه بن عتبه یاد شده است.[1]

او شخصی بسیار سفّاک و خون آشام است و مهم‌ترین خصوصیت او، آدم کشی و خونریزی است، حرام خدا را حلال نموده و به هر جنایتی دست می‌زند. وی سنگدل‌ترین انسان‌ها است که رحم و عاطفه در زندگیش دیده نمی‌شود. امام علی (علیه السلام) درباره او می‌فرماید: «او مردی میان بالا، با چهره‌ای وحشتناک، سر ستبر و آبله روی می‌باشد. هنگامی که او را ببینی او را یک چشم می‌پنداری.»[2] امام صادق (علیه السلام) در ترسیم چهره او می‌فرماید: «تو اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین انسان‌ها را دیده‌ای. او بور، سرخ روی و زاغ چشم است.»[3]

در روایتی منسوب به امام باقر (علیه السلام) آمده است که «سفیانی، سرخ رویی سپید پوست و زاغ چشم است، هرگز خدا را پرستش نکرده و هرگز مکه و مدینه را ندیده است…».[4]

[1] . مقدسی شافعی سلمی، یوسف بن یحیی، عقد الدرر فی اخبار النتظر، ص ۹۱؛ نعیم ابن حماد، الفتن، ص۲۲۱.

[2] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.

[3] . صدوق، کمال الدین و تمام النعمه،ج ۲،ص ۶۵۱.

[4] . نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۴۳۵، 1397 ق.