زندگی نامه حضرت داوود (علیه السلام)

حضرت داوود (علیه السلام) از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل است که در سرزمین بیت لحم فلسطین (بین مصر و شام)، دیده به جهان گشود.[1] واژه داوود که در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، به معنای «محبوب»[2] می باشد. به نام شریف او شانزده مرتبه، و در نُه سوره قرآن کریم تصریح شده است.[3] وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر نبوت، دارای منصب حکومت، قضاوت، رهبری مقتدر، صاحب کتاب و ترویج کننده آیین موسی (علیه السلام) در میان قوم بنی اسرائیل بوده است. آن حضرت از نواده‌های حضرت یعقوب (علیه السلام) است که با چند واسطه به او می رسد.[4]

[1]. ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد، ديوان المبتدأ و الخبر فى تاريخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوى الشأن الأكبر، تحقيق: شحادة، خليل، ج 2، ص 109 و 110.

[2]. خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034.

[3]. بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30.

[4]. طبری، محمد بن جرير، تاريخ الأمم و الملوک، تحقيق: ابراهيم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 476.