زندگی نامه احمد بن موسی(علیهما السلام)

احمد بن موسی بن جعفر (علیهما السلام)، از فرزندان امام موسی كاظم (علیه السلام)، معروف به “سيد السادات” و “شاه چراغ” است. وی از شخصيت‏های عالی مقام و جليل القدر و پرهيزكار بود.[1]

آگاهی درباره زندگی ایشان بسيار اندک و برخی از مقاطع زندگی او مبهم و در منابع، جز به بعضی از بخش‏های زندگی او پرداخته نشده است.

روز تولد آن حضرت به درستی مشخص نیست و در این خصوص گزارش های متفاوتی وجود دارد.

همچنین از نام و تبار مادر او، ظاهراً اطلاعی در دست نیست؛ اما آنجه که از منابع به صورت پراکنده به دست می آید این است که، مادر ایشان از زنان بسيار محترم بود كه او را ام احمد می ناميدند. حضرت موسى بن جعفر (علیهما السلام)، به او علاقه بسیاری داشت، وقتى از مدينه به بغداد رفت، امانت‏هاى امامت را به او سپرده، فرمود: هر كس در هر موقع آمد و اين امانت ها را از تو خواست، بدان من از دنيا رفته‏ام و او جانشين من است و امامى است كه اطاعتش بر تو و ساير مردم واجب است.

وقتى هارون امام هفتم (علیه السّلام) را در بغداد مسموم كرد حضرت رضا (علیه السلام)، از ام احمد امانت‏ها را خواست. ام احمد گفت: واى پدرت شهيد شد؟ فرمود: آرى اكنون از دفن او فارغ شدم، آن امانت هائى كه پدرم موقع رفتن به بغداد در اختيارت گذاشت بياور، من جانشين او و امام به حق بر جن و انس هستم. ام احمد گريبان چاک زده، امانت ها را تحويل داد و با آن جناب به امامت بيعت كرد.[2]