زندگی نامه

آیت الله العظمی حاج سید روح الله مصطفوی، مشهور به امام خمینی (1281-1368ه. ش) فقیه، عارف، فیلسوف، مرجع تقلید، نویسنده و شاعر، سیاست مدار و مبارز و رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بود.

امام خمینی (ره) در خاندانی علمی و انقلابی در شهر خمین به دنیا آمد؛ پدرش شهید مصطفی موسوی در نجف اشرف و سپس در سامرا تحصیل علم نمود و مدارج عالیه را طی كرد و پس از بازگشت به موطن خویش زعامت امور دینی مردم آن سامان را به عهده داشت پس از گذشت چهار ماه و 22روز از ولادت آخرین فرزندش سید روح الله، به روز 12 ذیقعده سال 1320 هـ. ق در راه خمین به اراك ترور و به شهادت رسید.[1]

سید روح الله دوران كودكی و نوجوانی را در دامن مادری نمونه ‏(هاجر بیگم) و نزد عمه مكرمه‏اش سپری كرد و در مكتب برادر بزرگوارش و دیگر اساتید به تعلم پرداخت. در سن 19 سالگی برای كسب معارف الهی از محضر آیه‏الله العظمی حائری یزدی به حوزه‏ علمیه اراك هجرت كرد، امام خمینی (ره) در سال 1300 هجری شمسی همراه با هجرت استاد عالیقدرش به قم و تاسیس حوزه علمیه به این شهر آمد. او در 25 سالگی به درجه اجتهاد نائل گشت و در 28 تا 30 سالگی آثار بزرگ و عرفانی خویش (همچون مصباح الهدایه، سرالصلوه،شرح دعای سحر و …) را تألیف نمود.

آغاز فعالیت سیاسی معظم له را می توان از شهریور ماه 1320 هـ . ش دانست كه شعله های جنگ جهانی دوم به ایران نیز كشیده شد، محسوب نمود. او كتاب كشف الاسرار را در دفاع از احكام اسلامی و رد كتاب اسرار هزار ساله نوشت كه در خلال آن خط حمله به استعمار و استبداد را ترسیم و نظریه حكومت اسلامی را در مقابل رژیم سلطنتی مطرح می كرد.[2]

امام در طول حیات خویش فردی مبارز با فساد و بیداد و ظلم بود، مجاهدات پیگیر ایشان به حدی بود كه علی رغم صراحت قانون اساسی مبنی بر مصونیت مراجع تقلید مدت هیجده ماه عمر خویش را در زندان سپری كرد، اما ایشان همچنان به مبارزات خویش ادامه دادند تا این كه قانون مصونیت مطلق آمریكائیان در ایران، مورد تصویب دولت وقت قرار گرفت. در این هنگام بود كه ایشان سخنرانی تاریخی خویش را در مدرسه فیضیه علیه شاه ایراد نمود و در پی آن، شاه دستور تبعید معظم له به تركیه و سپس نجف اشرف را صادر كرد. این تبعید سر فصل جدیدی برای مبارزات پی گیر ایشان گردید. پیام های انقلابی و مقاله های وی مبنی بر روشنگری افكار، یكی پس از دیگری به ایران می آمد و به محض عبور آن از مرز، در مدت یكی دو روز در سراسر كشور منتشر می گشت این برنامه منظم و پیگیر به جنبش یكپارچه مردم و سرانجام به سقوط تاج و تخت پهلوی و بر پا گردیدن نظام جمهور ی اسلامی ایران منتهی شد.[3]

[2] دائرة المعارف تشیع، ج 7، ص266.

[3] معارف و معاریف، ج 5، ص 222.