کپی شد
زندگی‌نامه جعفر طیّار
يكى از چهرههاى تابناک و شخصيتهاى برجستهاى كه الگوى ايمان، عمل، اخلاص، جهاد و شهادت می‌باشد، جعفر بن ابى طالب است. جعفر بن ابی‌طالب، كنیه‌اش ابوعبداللّه، پسر عموی پیامبر (صلی اللّه علیه و آله)، برادر على بن ابی‌طالب (علیه السّلام) بود. مادرش فاطمه بنت اسد و پدرش ابوطالب نام داشت. وى بيست سال قبل از بعثت پيامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) یعنی بیست سال پس از عام‌الفیل (570 میلادی) در مكه به دنيا آمد.[1] در آن دوران جاهليت و فساد اخلاقى و اعتقادى، پاک زيست و با شرافت ماند. پيش از بعثت زمانی كه در مكه قحطى شده بود، ابوطالب زندگى خود و فرزندانش را به سختى مىگذراند، حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله)، براى كمک به زندگى او، على (علیه السّلام) را به خانه خود آورد و عمويش عباس، جعفر را؛ از اينرو جعفر بخشى از دوران عمر خود را با سرپرستى عباس بن عبدالمطّلب گذراند.[2]
جعفر بن ابى طالب پس از امام على (علیه السّلام)، در جوانى به اسلام گرويد. در سال پنجم بعثت به دلیل فشارهای بسیار کفار به دستور پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) با جمعی از مسلمانان به حبشه مهاجرت کرد،[3] در سال هفتم هجرت به دستور پیامبر (صلّی الله علیه و آله) از حبشه به مدینه آمد.[4] وی در جمادی‌الاولی سال هشتم هجری در روستای مُوْتَه در سرزمین بَلقاء به مصاف سپاه دشمن رفت و آن قدر جنگید تا به شهادت رسید.[5]
[1]. بهادلی، علی، المنهاج، «مؤتة: عراقه الماضی و روح ذی‌الجناحین«، ص 235؛ عبد البر، أبو عمر يوسف، الاستيعاب فى معرفة الأصحاب، تحقيق: البجاوى، على محمد، ج1، ص 242.
[2]. مجلسی، بحار الانوار، محقق و مصحح: جمعى از محققان، ج 42، ص 115 و ج 22، ص 272.
[3]. ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات كبرى، تحقيق: عطا، محمد عبد القادر، ج1، ص 161.
[4]. واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج 2، ص 683؛ مسعودی، مروج الذهب، ج2، ص 289.
[5]. المغازی، ج 2، ص 756ـ761؛ ابن‌هشام، السیره النبویة، ج 4، ص 15ـ20.