زندانی شدن امام کاظم(علیه السلام)

امام موسى كاظم (علیه السلام) ايَّام امامتش را در ميان دو نوع زندان سپرى نمود: زندان خانه‏‌اش كه دور از تماس با مردم از خوف بنى عباس بود، و زندان بنى عباس كه شديد الظُّلم و الظُّلمة بوده است.

اين محدوديّت و تنگنائى تا به جائى رسيده است كه چون راوى حديث‏ می خواست روايتى را به او نسبت و استناد دهد با نام صريح او نمى‏‌توانسته است دهد، بلكه گاهى به كنيه او مثل ابو ابراهيم، و ابو الحسن و گاهى با القاب او مثل عَبْدِ صَالِح، و يا عَالِم و أمثال‌ها إسناد مى‏‌داده است. و گاهى با اشاره مثل عَنِ الرَّجُلِ «از آن مرد».

به دلیل آن كه تضييق بر آن حضرت از جانب خلفای  عبّاسيّ همچون منصور، و مهدى، و هادى بسيار بوده بنابر این تقيّه در آن ايّام بسیار شديد بود از این رو می بینیم که نام مبارک آن حضرت بسيار اندک در حديث به ميان آمده است، هنوز هارون الرّشيد بر تخت سلطنت استقرار نيافته بود كه آن حضرت را زندانى نمود. آن حضرت سال های بسیاری[1] را بدين منوال سپرى كرد كه گاهى او را به زندان مى‌‏بردند، و گاهى از آن آزاد مى‏‌نمودند. و اين مدّت، حدود تمام زمانى مى‌‏باشد كه وى با امارت هارون الرّشيد در حيات بوده است.[2]

هارون آن حضرت را در بيستم ماه شوال سال 179 از مدينه به بغداد آورد، هارون در ماه رمضان از سفر عمره خود به مدينه برگشت و آهنگ حج نمود و آن حضرت را با خود برد و از بصره برگشت و او را نزد عيسى بن جعفر زندانى كرد و سپس او را به بغداد روانه كرد و نزد سندى بن شاهك زندانى ساخت و در زندان او وفات كرد[3]