روش معرفت شناسی

با توجه به تعریف هایی که از معرفت شناسی شده، روشن می شود که روش این علم عقلی است، زیرا مباحث نیازمند تجزیه و تحلیل های عقلی است. البته منظور از روش عقلی اعم از تحلیل های عقلی در ناحیه علوم حصولی و مطالعه علوم حضوری و حالات و ادراکات درونی است، از طرف دیگر به لحاظ روشن شدن منشأ مباحث معرفت شناسی و تحولات آن در طول تاریخ، روش تاریخی تحلیلی نیز مورد توجه قرار می گیرد.[1]

در معرفت شناسی اسلامی بر روش عقلی و شهودات درونی تأکید می شود؛ از سویی به روش عقلی توجه می شود؛ زیرا روشن شدن مباحث آن نیازمند به تجزیه و تحلیل های عقلی است، و نیز با شهودات درونی به بررسی مسائل آن پرداخته می شود. مقصود از شهودات درونی این است که در معرفت شناسی به ویژه در معرفت شناسی اسلامی تأکید بسیاری بر علوم حضوری و وجدانیات می شود تا آن جا که علم حضوری پایه و مبنای بسیاری از علوم می تواند قرار بگیرد. این علم حضوری در اصل از تجربه درونی و شهودات وجدانی به دست می آید. بنابراین در معرفت شناسی به شهودات درونی سخت محتاجیم.[2]