کپی شد
روزه های حرام از نگاه شیعه
روزههاى حرام از نگاه شیعه عبارت اند از:
«اول» روزه عيد فطر و عيد قربان
«دوم» روزه ايّام تشريق و آن يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذى الحجه است براى كسى كه در مِنا باشد چه براى اعمال حج چه غير آن بنا بر اقوى.
«سوم» روزه يوم الشك به قصد رمضان و [اما] به نيّت آخر شعبان مانعى ندارد.[1]
«چهارم» روزه وفاء نذر معصيت؛ مثل آن كه نذر كرده باشد كه اگر متمكن شود از فلان حرام يا ترك فلان واجب، روزه بگيرد. يا به قصد شكر براى آن كه فلان معصيت را مرتكب شده روزه بگيرد كه حرام است به خلاف آن كه روزه بگيرد به شكرانه آن كه ممنوع از فلان معصيت شود كه مانعى ندارد.[2]
«پنجم» روزه صمت كه نيّت كند امساك از تكلّم را در تمام روز يا آن كه نيّت كند امساك از مفطرات و امساك از تكلّم را با هم به خلاف آن كه امساك كند از كلام بدون آن كه جزء نيّت نمايد هر چند بنا گذارد بر سكوت در روزه بدون آن كه امساك از آن را در نيّت داخل كند.
«ششم» روزه وصال و آن امساك از مفطرات يك روز و يك شب تا سحر يا امساك دو روز و يك شب متّصل با قصد آن كه امساك شب هم، جزء روزه باشد. بلى، اگر بدون قصد امساك، شب افطار را تأخير بيندازد تا سحر مانعى ندارد هر چند خلاف احتياط است.
«هفتم» روزه غير واجب براى زن اگر مزاحم حق زوج باشد و احوط ترك آن است بدون اذن زوج هر چند مزاحم حق او نباشد، بلكه با نهى او احتياط به ترك، ترك نشود.
«هشتم» روزه غير واجب براى مملوك اگر مزاحم حق مولى باشد و احوط ترك آن است بدون اذن مولى هر چند مزاحم حق او نباشد بلكه با نهى او احتياط ترك نشود.
«نهم» روزه غير واجب براى فرزند در صورتى كه موجب اذيت والدين باشد.
«دهم» روزه مريض و روزه كسى كه مضرّ به او باشد.
«يازدهم» روزه مسافر مگر در صورى كه استثناء شده و گذشت.
«دوازدهم» روزه تمام عمر حتى عيدين بنا بر آن چه در خبر وارد است و الّا محتمل است كه حرمت آن به سبب اشتمال بر روزه عيدين باشد و بنا بر اين گزینۀ مستقلی نیست.
[1]. الغاية القصوى في ترجمة العروة الوثقى، ج2، ص 184؛ مجمع الرسائل (المحشى لصاحب الجواهر)، ج1، ص 468؛ ترجمه و شرح تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، ج1، ص 139
[2]. الغاية القصوى في ترجمة العروة الوثقى، ج2، ص 185