روزه قضا

1.  اگر یقین ندارد که روزه ای قضا شده یا نه، چیزی بر عهده اش نیست. اما اگر نمی تواند مقدار قضا شده را حدس بزند، فتوای مراجع عظام تقلید به شرح ذیل است:

خامنه ای، فاضل (ره)، مکارم شیرازی، بهجت: اگر در تعداد روزه هايى كه نگرفته و بايد قضا كند شك دارد، بايد به مقدارى كه يقين دارد روزه نگرفته قضا كند؛ مثلًا اگر شك كند كه پنج روزۀ قضا بر عهده او است يا هفت روزۀ قضا؟ بايد پنج روز را قضا كند.

زنجانی: بنابر احتياط واجب بايد مقدار بيشترى را كه احتمال مى‏دهد روزه نگرفته قضا نمايد.[1]

2. اگر روزه رمضان را عمداً (بدون عذر شرعی مانند مریضی و..) نگيرد، بايد قضاى آن را به جا آورد و براى هر روز دو ماه روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند و چنانچه تا رمضان آينده قضاى آن روزه را بجا نياورد براى هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است.[2]‏

[1]. شبیری زنجانی، سید موسی، رساله توضیح المسائل (شبیری)، ص 351، انتشارات سلسبیل، چاپ اول، قم – ایران، 1430 ق.

[2]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 949، م 1710.