روح و تأخیر در دفن جنازه

یکی از مستحبات دربارۀ جنازه این است که زودتر کفن و دفن او انجام شود؛ چنانچه در احادیث هم به آن تصریح شده است:

رسول خدا (ص) فرمود: «بزرگداشت و كرامت ميّت آن است كه او را هر چه زودتر تجهيز كرده و به قبر رسانند، و كار او را پايان بخشند».[1]

و نیز آن حضرت فرمود: «مبادا هرگز كسى از شما را بيابم كه مرده‏اى داشته باشد كه شب از دنيا رفته و او انتظار صبح را بكشد تا او را تجهيز و تدفين كند، يا كسى مرده‏اش در روز از دنيا رفته و او انتظار فرا رسيدن شب را بكشد و كارى براى ميّت انجام ندهد. براى مردگان خود انتظار طلوع يا غروب آفتاب را نكشيد، بلكه در مورد آنها شتاب كنيد و به زودى آنها را به آرامگاهشان برسانيد تا خداوند -عزّ و جلّ- شما را مورد رحمت خويش قرار دهد، مردم نيز در پاسخ آن حضرت گفتند: و خداوند تو را نيز مورد رحمت قرار دهد [كه راه جلب رحمت الهى را به ما نشان دادی]».[2]

لکن از آن جا که موقع مرگ، ارتباط روح با بدن قطع می‌شود و از قرآن کریم استفاده مى‏شود كه پروردگار بزرگ، روح مردگان را در عالم مخصوص نگه مى‏دارد[3]، این گونه نیست که اگر جنازه دیر دفن شود، صدمه ای به روح برساند و یا آن که مانند جسم بدبو شود.